400 χρόνια τουρκοκρατίας

Τόσα χρόνια σκλαβιάς περάσαμε!

Ναι, στην Ελλάδα διαμαρτύρονται για ηλιθιότητα, για ολοκαίνουριες μορφές βλακείας και για άλλα πολλά. Φυσικά και υπάρχουν, εντός των συνόρων της, ανίατες περιπτώσεις, τρελοί, χαζοί και τηλε-πλασιέ σε κάθε γειτονιά. Έχοντας όμως την τύχη να κατοικώ στην Arizona, μπορώ να σας ενημερώνω για το τί συμβαίνει εδώ γύρω, στη χώρα των γενναίων και των ελεύθερων, όπου όλα (ομολογουμένως) είναι μεγαλύτερα.

Η Ελλάδα είναι πίσω σε όλα. Κάνει αλματώδη βήματα αλλά, ό,τι και να πούμε, 402.000 χρόνια σκλαβιάς, εφαρμοσμένης συνομωσίας και βουντού, την κρατούν πίσω. “Έξω” (πούστ¨απ¨τη παράγκα), η τέχνη του γελοιοτάτου έχει προχωρήσει (και για να ξενερώσουμε λίγο, ακόμα περισσότερο έχει προχωρήσει και το αντίπαλό της δέος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).

Τι φαίνεται σε αυτό το βίντεο;

1. Ένα σύνολο από σποτάκια για την διαφημιστική καμπάνια του νέου ψυχότροπου μπρόκολου (Brassica oleracea williamsii).
2. Ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι. Λόγω έλλειψης ατμόσφαιρας, ο κομήτης τον βρήκε για τα καλά στο δόξα πατρί.
3. Ο Tom Cruise, αλλά δεν του το λέμε.
4. Το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας ακρόασης Christian Rock.
5. Τίποτα. Ο άνθρωπος αυτός υπάρχει πραγματικά, και αυτά που λέει τα πιστεύει.

Η ερώτηση δεν είναι ποιό από αυτά ισχύει. Άλλωστε, η ισχύς του ενός αποδεικνύει το επόμενο, και πάει λέγοντας. Η απορία εντοπίζεται στο ποιό από αυτά είναι πιο αστείο.

Την ώρα, λοιπόν, που άλλοι προοδεύουν, εμείς μένουμε στάσιμοι. Έξω, επαναπροσδιορίζονται συνεχώς τα όρια της βλακείας. Εφευρούνται νέες μορφές παπαρολογίας. Στην Ελλάδα, αναμασάτε τα γνωστά, και δεν αφήνονται νέοι άνθρωποι να αναπτύξουν την υψηλή βλακεία. Όσοι, στο παρελθόν, δοκίμασαν, αποδοκιμάστηκαν ή τα έκαναν πλακάκια με το σύστημα.

Αλλά έτσι ήταν, και είναι, η Ελλάδα. Πάντα έτρωγε τα παιδιά της.

Παπαδόπουλος: Φυλακίστηκε.

Καρβέλας: Έγινε αναρχικός και γράφει βιβλία.

Παττακός: Μοιράζει καλημέρες και καραμέλες.

Κουίκ: Ακόμα πληρώνει για την αντιστασιακή του δράση.

Πολύδωρας: Γαμώτο.

by Lazy Lizard

τα χορταράκια του θεού

.
Το να προσπαθείς να υπερασπιστείς την κρεατοφαγία σήμερα, μοιάζει με το να προσπαθείς να υπερασπιστείς την θρησκεία με λογικά επιχειρήματα.

Η κρεατοφαγία είναι μια επιλογή που αντιβαίνει στην εκλογικευμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Μιας δυσοίωνης πραγματικότητας που μας λέει:

1. Τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις δεσμεύονται για την παραγωγή κρέατος
2. Κρέας το οποίο καλύπτει τις διατροφικές απαιτήσεις του ανεπτυγμένου κόσμου
3. Μεγάλες μάζες του ανθρώπινου πληθυσμού δεν έχει να φάει. Όχι μόνο κρέας, δεν έχει να φάει τίποτα.
4.Η μείωση της παραγωγής κρέατος και η αύξηση των γεωργικών καλλιεργειών θα έλυνε το επισιτιστικό πρόβλημα του πλανήτη
5. Γνωρίζουμε πως τα ζώα που τρώμε έχουν υψηλό επίπεδο αντίληψης. Νιώθουν την αγωνία του θανάτου, υποφέρουν, σκέφτονται, αντιλαμβάνονται.
6.Για τις αυξημένες απαιτήσεις της αγοράς σε κρέας οι κτηνοτροφικές μονάδες είναι κολαστήρια για τα ζωντανά που μεγαλώνουν σε φρικτές συνθήκες.
7.Το κρέας δεν είναι απαραίτητο στοιχείο τη διατροφής μας.

Μια λοιπόν που η χορτοφαγία είναι η εκλογικευμένη διατροφική επιλογή, η κρεατοφαγία είναι η συναισθηματική, η οποία στηρίζεται στο ακλόνητο επιχείρημα "γιατί έτσι μου γουστάρει", όπως και η θρησκεία αντίστοιχα στο "γιατί πιστεύω".

Μια εκλογικευμένη λοιπόν συζήτηση με κρεατοφάγους είναι ίσως κάπως μάταιη όπως είναι μάταιη κάθε λογική συζήτηση με όσους έχουν απαρνηθεί την λογική τους.

.

Ο Ούρφουρσλάαγκ για το "Μακεδονικό"

Το Λιανοκλάδι ευγνομωνεί...

.

φωτό Μπάμπης Ζαβός

Η εξόριστη κυβέρνηση του Λιανοκλαδίου συγκεντρώθηκε σήμερα στη Μύκονο και ανακήρυξε επίτιμο πολίτη του Λιανοκλαδίου τον κύριο Λέιζι Λίζαρντ. Αποδόθηκαν οι δέουσες τιμές και η τελετή έκλεισε με τον εθνικό ύμνο του Λιανοκλαδίου "Γλυκό μου Λιανοκλάδι"(σουίτ χόουμ Λιανοκλάδι)

Από σήμερα λοιπόν στο Λιανοκλάδι θα δημοσιεύει και ο Λέιζι Λίζαρντ.



Μήν χάσετε τις πιο τεμπέλικες δημοσιεύσεις της μπλογκόσφαιρας μετά τον κύριο Βαρετό.


.

αυλαία στην Πάσιον Γουίκ

DEATH (by Urfurslaag)

PAIN (by Urfurslaag)

ENVY (by Urfurslaag)

για την Χριστίνα

LOΑΤΗE (by Urfurslaag)

LOVE (by Urfurslaag)

Οι καλλιτέχνες αντεπιτίθενται

.

Αρχικά με πρωτοβουλία του Art-attack με ένα τσατ:

Και στη συνέχεια με πρωτοβουλία της Calypso Larah με ένα ομαδικό μπλογκ που θα σας κρατήσει συντροφιά όλη τη μεγάλη εβδομάδα:

.

Κάνοντας ζιγκ-ζαγκ στις νερατζιές με τον Πλεύρη (σκέψεις για τη λογοκρισία)

.





.

Η πρώτη ορθόδοξος αγιογραφία του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος (θαυματουργή εικόνα)

.

Το να συνδιαλέγεσαι με έναν άνθρωπο που έχει απαρνηθεί τη λογική του είναι σα να δίνεις φάρμακα σε νεκρό
Τόμας Πέϊν


.

40 ερωτήσεις

.
1. Όνομα: Ούρφουρσλάαγκ
2. Γενέθλια: 8 Φεβρουαρίου 2007
3. Ζώδιο: Μπιφτέκι
4. Χρώμα μαλλιών: (κεράτων) κίτρινα
5. Χρώμα ματιών: κόκκινα
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; τον μπλόγκερ Συκιά. Ο νέος μου έρωτας είναι η CalypsoLarah
7. Είδος μουσικής που ακούς; δείτε το πόντκαστ μου--->
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross : Ταζ
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά; Ο Δρ Φλάτζας (στον δικό του πλανήτη)
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Φαί!
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Το ροζ μπαστούνι μου
12. Τι έχεις στον τοίχο σου; Αφίσσα με τη μούρη του Βενιζέλου σαν στόχο για βελάκια
13. Τι έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου; Φαί για το πρωινό ξύπνημα
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες; δεν έχω βάζα στο σπίτι-σπάνε εύκολα
15. Αγαπημένος αριθμός: 167.668.239
16. Αγαπημένο όνομα: Ούρφουρσλάαγκ
17. Τα χόμπι σου: Να σπάω νεύρα ακροδεξιών
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής
19. Μια ευχή για το μέλλον: Να αποκτήσω ένα άθραυστο βάζο
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες;
στην εποχή των εικόνων
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Το ροζ μπαστούνι μου
22. Αγαπημένο λουλούδι: η μπάμια
23. Αγαπημένη σειρά: Τα Φρικιά
24. Αγαπημένη ταινία: Τα άπαντα του Ούρφουρσλααγκ στο ΥΤ
25. Αγαπημένο τραγούδι: Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα
26. Aγαπημένο βιβλίο: Τα άπαντα του Δρ Φλάτζα
27. Αγαπημένο ζώο: Η αόρατη ροζ μονόκερω
28. Αγαπημένο ρούχο: Λευκό κουστούμι
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Ο Γκρηκ Γκέι Λολίτα
30. Αγαπημένο χρώμα: Μπλέ
31. Αγαπημένο φαγητό: Μπλέ
32. Με ποιόν χαρακτήρα από cartoon ταυτίζεσαι; τον Ταζ
33. Κακή συνήθεια: καμία (προφανώς)
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: κανένα
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: τι ερωτήσεις είναι αυτές?
36. Συνηθισμένη ατάκα: Καλώς ήρθες μπιφτέκι του διαδικτύου
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: καμία
38. Μεγαλύτερος φόβος: Βρε δε πας στο διάολο
39. Η καλύτερη pizza: Ατιμη πίτσα θα πεθάνεις
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: τροφή σε ώρα ανάγκης

Τι είναι τέχνη; (Η κάθε εποχή έχει την τέχνη που της αξίζει)- Θρησκεία

.

Άλλοτε...

...και τώρα.

και το συμπέρασμα

.

Χαριτωμένοι Θρησκευτικοί Διάλογοι

Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

ΠΡΟΣ OΣΟΥΣ ......ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΝΤΑΙ

Αγαπητοί μου,
όταν πλησιάσουμε ένα δαιμονισμένο, δηλ ένα άνθρωπο που κυριαρχείται από το πονηρό πνεύμα, επειδή κατοικεί μέσα του ο ίδιος ο διάβολος, κρατώντας στα χέρια μας τον τίμιο Σταυρό, τότε ο δαιμονισμένος διεγείρεται, εκταράσσεται, εκβάλλει άναρθρες κραυγές, υβρίζει τον Χριστό μας, και πάντως αφρίζει και σπαράσσεται.

Συγχωρήστε με, που θέλω να μεταφέρω εδώ στο δικό μας Blog το παράδειγμα.


Μερικοί, λοιπόν, διαβάζοντας το βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, αντί να αισθανθούν κατάνυξη στην ψυχή τους και θαυμασμό για την υπέρβαση του ανθρωπίνου μέτρου από μια τέως αμαρτωλή γυναίκα, δαιμονίζονται, ταράσσονται, υβρίζουν, προπηλακίζουν, απειλούν και γενικώς εκβάλλουν άναρθρες κραυγές. Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύουν το
τι υπάρχει στο εσωτερικό τους. Ας προσέξουν. Μπορούν να ζουν στην αμαρτία, αλλά δεν μπορούν να διεκδικήσουν βραβεία για την αμαρτωλή ζωή τους.

Ως άναρθρες δαιμονικές κραυγές μπορώ να εκλάβω τα περί δημοκρατίας, μισθοδοσίας του ιερού Κλήρου, χλιδάτης ζωής μερικών ιερωμένων, τα περί της εκκλησιαστικής περιουσίας κλπ.
Η μπλογκόσφαιρα είναι τόπος ελευθερίας. Αφήστε μας να γράφουμε τις απόψεις μας. Σεις έχετε άλλους ιστότοπους.

ΤΟ ΝΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΒΡΙΖΕΙ, ΑΥΤΟ ΚΑΜΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ ΕΠΩΝΥΜΑ. ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΤΥΧΑ!
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΥΒΡΙΖΟΥΝ!
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΗΤΟΙ!

Και μια τελευταία παρατήρηση: Η Πολιτεία διατηρεί μεταξύ άλλων τα ΜΑΤ, δηλ. τις ειδικές δυνάμεις καταστολής, οι άνδρες των οποίων πληρώνονται από τα λεφτά των διαδηλωτών!!!! Δηλ. εκείνων που τρώνε το ξύλο. Ε, λοιπόν, ας διαμαρτυρηθούν και γι αυτό!
Από τα λεφτά των κ.κ. Urfurslaag, Hnioxos to ελληνικό Δημόσιο πληρώνει επίσης τους Δικαστές, οι οποίοι καταδικάζουν και φυλακίζουν! Ας τα καταργήσουμε όλα για να γίνουμε Χώρα αναρχουμένων. Πλεονάζει λοιπόν ο λαϊκισμός και λιγοστεύει η σοβαρότης. Αυτός είναι ο νεο-έλληνας
Με αγάπη
+ Ο Κ & Αι. Α


ΟΥΡΦΟΥΡΣΛΑΑΓΚ

ΠΡΟΣ OΣΟΥΣ ......ΑΥΝΑΝΙΖΟΝΤΑΙ

Αγαπητοί μου, όταν πλησιάσουμε ένα αυνανιζόμενο, δηλ ένα άνθρωπο που κυριαρχείται από το πονηρό πνεύμα, επειδή κατοικεί μέσα του η ίδια η στέρηση, κρατώντας στα χέρια μας το τίμιο Αιδοίο, τότε ο αυνανιζόμενος διεγείρεται, εκταράσσεται, εκβάλλει άναρθρες κραυγές, υβρίζει την Γυναίκα μας, και πάντως αφρίζει και σπαράσσεται.

Συγχωρήστε με, που θέλω να μεταφέρω εδώ στο δικό μας Blog το παράδειγμα.

Μερικοί, λοιπόν, διαβάζοντας το βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, αντί να αισθανθούν θλίψη στην ψυχή τους και αποτροπιασμό για την υπέρβαση του ανθρωπίνου μέτρου από μια τέως ευτυχισμένη γυναίκα, αυνανίζονται, ταράσσονται, υβρίζουν, προπηλακίζουν, απειλούν και γενικώς εκβάλλουν άναρθρες κραυγές. Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύουν το τι υπάρχει στο εσωτερικό τους. Ας προσέξουν. Μπορούν να ζουν μεσ΄στην βλακεία, αλλά δεν μπορούν να διεκδικήσουν βραβεία για την αυνανιστική ζωή τους.

Ως άναρθρες αυνανιστικές κραυγές μπορώ να εκλάβω τα περί ευλογίας του ιερού Κλήρου, αξιοπρεπούς ζωής μερικών ιερωμένων, τα περί της εκκλησιαστικής σοφίας κλπ. Η μπλογκόσφαιρα είναι τόπος ελευθερίας. Αφήστε μας να γράφουμε τις απόψεις μας. Σεις έχετε άλλους ιστότοπους.

ΤΟ ΝΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΥΒΡΙΖΕΙ, ΑΥΤΟ ΚΑΜΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ ΑΝΩΝΥΜΑ. ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΤΥΧΑ! Ε, ΛΟΙΠΟΝ, ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΥΒΡΙΖΟΥΝ! ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΥΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ!

Και μια τελευταία παρατήρηση: Ο αυνανιζόμενος είναι πολύ απασχολημένος με τον εαυτό του για να δει τι συμβαίνει γύρω του. Ο αυνανιζόμενος, πλήρης μέσα στην αυτοϊκανοποίησή του δεν ασχολείται με αντικειμενικότητες ούτε είναι σε θέση να προσλάβει πληροφορίες οι οποίες μπορεί να ανατρέψουν την δική του αλήθεια. Εαν μάλιστα ο αυνανιζόμενος είναι και προχωρημένης ηλικίας και έχει περάσει όλη του τη ζωή μες τον αυνανισμό είναι αδύνατον να αντιληφθεί το παρωπιδοφόρο και εσωστρεφές της επιλογής του.
Πλεονάζει λοιπόν ο λαϊκισμός και λιγοστεύει η σοβαρότης. Αυτός είναι ο νεο-έλληνας

Με αγάπη
Ούρφουρσλάαγκ

Τι είναι τέχνη; (Η κάθε εποχή έχει την τέχνη που της αξίζει)- Αφόδευση

.

ρετρό...

"Τα σκατά του καλλιτέχνη" Π. Μανζόνι




...για μεγάλους...

"Ιπτάμενα σκατά" Γκίλμπερτ&Τζόρτζ




...και για παιδιά.

.

Σε έναν κόσμο ηλιθίων η τέχνη πρέπει να προστατεύεται.#3- οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι;

.



.

Σε έναν κόσμο ηλιθίων η τέχνη πρέπει να προστατεύεται.#2 -τι είναι τέχνη;

.

"Η κρήνη" Μαρσέλ Ντυσάν 1917

Το ερώτημα τι είναι τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από μια αφορμή για τους καλλιτέχνες να ερευνήσουν πάνω στα όρια της τέχνης, προτείνοντας οριακά έργα και για τους φιλόσοφους να διατυπώσουν θεωρητικές αισθητικές θέσεις. Συμμετέχοντας λοιπόν και εγώ σε αυτό το παιχνίδι θα προσπαθήσω να διατυπώσω έναν αντικειμενικό ορισμό για το τι είναι έργο τέχνης.

Έργο τέχνης είναι ένα μη λειτουργικό πράγμα (ένα προϊόν πραγμάτωσης) που δεν μιλάει για τον εαυτό του αλλά για κάτι τρίτο, μετουσιωμένα.

Δηλαδή ένα τασάκι μιλάει για την χρήση του. Είναι έτσι φτιαγμένο για να εξυπηρετήσει λειτουργικές ανάγκες και δεν χρησιμεύει ως σύμβολο αλλά ως χρηστικό αντικείμενο.
Μια εφημερίδα μιλάει για κάτι τρίτο και δεν έχει λειτουργική χρήση αλλά και δεν είναι σύμβολο κάποιας τρίτης αξίας, δεν υπάρχει μετουσίωση κάποιας αλήθειας, χρησιμεύει μόνο ως φορέας πληροφοριών.

Θα ήθελα όμως να παραθέσω και τον πιο διαδεδομένο ορισμό στον σημερινό κόσμο της τέχνης:
Έργο τέχνης είναι ότι ο κόσμος της τέχνης ορίζει ως τέτοιο - όπου ο κόσμος της τέχνης είναι οι καλλιτέχνες, το κοινό, οι γκαλερίστες και οι κριτικοί.


Μια λοιπόν που το τι είναι τέχνη είναι ένα ερώτημα που με ταλαιπωρεί τα τελευταία 18 χρόνια της ζωής μου χωρίς να έχω καταφέρει να βρώ μια "κλειστή" απάντηση αλλά παράλληλα αυτό το ερώτημα μου φαίνεται το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι θα καλέσω και τους Περαστικό, Αόρατη Μελάνη, Νεφέλικα, Ματζίκα, Λολίτα, msaz, Αρτουά, Giotavita να συμμετάσχουν αλλά και όποιον άλλο ενδιαφέρεται.

"12 άλογα" Γιάννης Κουνέλης 1967

.

Σε έναν κόσμο ηλιθίων η τέχνη πρέπει να προστατεύεται.#1

.



Η αρχαία Αθηναική κοινωνία ήταν πολύ αυστηρή. Έπρεπε να είναι, γιατί ήταν περιτριγυρισμένη από εχθρούς. Αλλά είχαν έναν μικρό περιφραγμένο χώρο όπου (μετουσιωμένα) μπορούσαν να ειπωθούν τα πάντα. Αυτό ήταν το θέατρο. Έτσι σε μια πόλη που δημόσια απαγορευόταν η βλασφημία υπήρχε χώρος για τον βλάσφημο Αριστοφάνη. Σε μια πόλη που η αιμομιξία ήταν τόσο απαγορευμένη όπου δεν υπήρχε ούτε λέξη για αυτό το αμάρτημα υπήρχε χώρος να μιλήσει ο Σοφοκλής για το άρρητο αρρήτων στον Οιδίποδα ή ο Αισχύλος να μιλήσει με οίκτο για τον όλεθρο που σκόρπισαν οι Αθηναίοι στους Πέρσες. Αυτό ήταν που έκανε τους αρχαίους Έλληνες σπουδαίους.

Στη σημερινή κοινωνία τέτοιος χώρος δεν υπάρχει. Ο κάθε Άδωνις μπορεί να λογοκρίνει έργα που δεν γουστάρει και ο κάθε παραπληροφορημένος μπλόγκερ να απειλήσει με ξυλοδαρμό καλλιτέχνες που δεν συμφωνεί με το έργο τους.

Και όμως αν υπάρχει μια διέξοδος από την περιρρέουσα ηλιθιότητα αυτή είναι η σύγχρονη τέχνη. Και αυτή η διέξοδος πρέπει να μείνει ανοιχτή πάση θυσία.

Joseph Beuys, “Wie man dem toten Hasen die Bilder erklart” (1965)

Μην πυροβολείτε τον αρτίστα.

.


Δεδομένο: ένας αδέσποτος σκύλος δέθηκε σε μια γκαλερί για 3 ώρες.

Δεδομένο: Ενα τεράστιο παραπληροφορημένο παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης στον σκύλο και ενάντια στον καλλιτέχνη ξεσηκώθηκε και με ουρλιαχτά έπνιξε τους ψιθύρους της αλήθειας.

Στην περίπτωση που ο σκύλος δεν έπαθε τίποτα αντίθετα ταϊστηκε κιόλας από τον γκαλερίστα η όλη κατάσταση είναι πολύ γελοία για να ασχοληθεί κανείς μαζί της.

Αλλά θα εξετάσω την ακραία περίπτωση που ο σκύλος αφέθηκε να πεθάνει από πείνα και δίψα.
Σε αυτή τη περίπτωση ο καλλιτέχνης κατασκεύασε έναν ήρωα και έναν αντιήρωα. Ο σκύλος από ένα ανώνυμο κοπρόσκυλο αφημένο στην τύχη του έγινε ένας ήρωας με όνομα (Ναβιδάδ)
και ο καλλιτέχνης ένας δαίμονας ο Βάργκας. Στα δύο αυτά πρόσωπα συμβολίζεται το σύγχρονο δράμα των αδέσποτων που παίζεται στους δρόμους των πόλεών μας.

Τα δύο αυτά πρόσωπα συμβολοποιούν το σύνολο των αδέσποτων και των ανθρώπων και την μεταξύ τους σχέση. Τα αδέσποτα αφήνονται να πεθάνουν στο ξένο προς αυτά περιβάλλον των πόλεών μας με το φιλότεχνο κοινό να υπογραμμίζει με την αδιαφορία του αυτή τη κατάσταση.

Πολύ πρόσφατα μια φίλη παρατηρούσε της γάτες της γειτονιάς της να πεθαίνουν από φόλες.
Κανείς δεν έκλαψε γι αυτές. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν για τον Ναβιδάδ.

Σε ευχαριστούμε Βάργκας γι αυτά τα δάκρυα.

Μπλογκ που έχουν αντιμετωπίσει με ψυχραιμία το ζήτημα:

Αρκούδος
Ελεύθερος Δικτυογραφος

.

Αγαπημένο μου τρόλ Μάνο...

.

.

Σκληρός κόσμος-Σκληρή τέχνη

.

"Το δυο χιλιάδες έξι που όλα είναι μουνί
Προτιμώ να σας ξυπνάω απ΄το να πουλάω φωνή"
ΤUS



"Helena"
Marco Evaristti

"Υπάρχει ένας ελέφαντας στο σαλόνι (παγκόσμια φτώχια)"
Banksy



"Camel VI, VII, VIII"
wood, steel, burlap, polyurethane, animal skin, wax, oil paint
Nancy Graves

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Όχι μόνο λόγω της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που μας απειλεί αλλά και λόγω των νέων δεδομένων του παγκόσμιου χωριού στο οποίο ζούμε πλέον.

Δεν ζούμε πια σε απενοχοποιημένες εποχές όπου μας ενδιέφερε η δική μας τύχη, άντε και της οικογένειας μας, άντε και της χώρας μας. Τώρα συμπολίτες μας είναι όλη η ανθρωπότητα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα - μια κατάκτηση μόλις του προηγούμενου αιώνα- είναι κάτι που μας αφορά όλους και μας ενδιαφέρει να εφαρμόζονται σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην χώρα μας.

Έννοιες όπως η παγκόσμια φτώχεια δεν υπήρχαν πριν λίγα χρόνια. Η ψαλίδα των ανισοτήτων έχει ανοίξει πρωτόγνωρα και ο αδίστακτος κόσμος των εταιριών έχει αρχίσει να δείχνει το φρικτό πρόσωπό του.

Μέσα σε αυτό το χάος οι καλλιτέχνες έχουν γνωρίσει μια πρωτοφανή απελευθέρωση. Ελεύθεροι πια από τα δεσμά της εκκλησίας ή την οικονομική εξάρτηση από μαικήνες μπορούν να αρθρώσουν ένα καινοφανή λόγο δίνοντας λογαριασμό μόνο στον εαυτό τους.

Ο καλλιτέχνης σήμερα έχει αρκετούς δρόμους να διαλέξει. Μπορεί να γίνει ένας ερημίτης όπου αδιαφορώντας για τα εγκόσμια να φτιάχνει μια ασύγχρονη προς την κοινωνία τέχνη που να αφορά μόνο τον εαυτό του.

Μπορεί να επιλέξει να γλύφει το κατεστημένο και να διεκδικήσει τα αγαθά που μπορεί να απολαύσει πουλώντας την συνείδησή του μαζί με τα έργα του.

Ή μπορεί να επιλέξει τον δυσκολότερο δρόμο, να κάνει μια συγχρονισμένη με την σκληρή κοινωνία μας, να κάνει μια τέχνη καθρέφτη της κοινωνίας μας. Αυτό που θα δείξει αυτός ο καθρέφτης θα είναι σχεδόν κατά κανόνα σκληρό και δυσάρεστο.

Τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει οφείλουν να είναι συγχρονισμένα και αυτά με την κοινωνία αλλά και να μην αγνοούν τις ανακαλύψεις που έχει κάνει η τέχνη και η τεχνολογία μέχρι τώρα. Το πινέλο και ο καμβάς είναι πολύ γοητευτικά αλλά δύσκολα δικαιολογούν την ύπαρξη τους πλέον.

Μετά την εννοιολογική τέχνη όπου επέτρεψε κάθε μέσο αρκεί να εξυπηρετεί την έννοια, μόνο ναίφ καλλιτέχνες θα αυτοπεριορίζονταν στα παραδοσιακά μέσα. Έτσι η χρήση ζωντανών πλασμάτων, εκκρίσεων, ή και του ίδιου του σώματος του καλλιτέχνη είναι απολύτως νομιμοποιημένα από την καλλιτεχνική κοινότητα.

Η θεματολογία έχει απελευθερωθεί πλήρως και αυτή. Ένας καλλιτέχνης μπορεί να μιλάει για τα σκατά του ή για την παγκόσμια φτώχεια και να κάνει και στις δύο περιπτώσεις "υψηλή τέχνη".

Η κοινωνία μας όμως μέσα στην ακατάσχετη ηθικολογία της, την άγνοια ή την υποκρισία της θα προσπαθήσει να θέσει φραγμούς στα κακά παιδιά των καλλών τεχνών. Επική είναι η κοτσάνα του μέγιστου έλληνα λογοκριτή της τέχνης πως "η ελευθερία στην τέχνη περιορίζεται από τον νόμο και το κοινό γούστο"

Οι νόμοι και το κοινό γούστο μπορεί να προσπαθήσουν να περιορίσουν την τέχνη όπως με τις περιπτώσεις του Γκόγια και του Βαν Γκογκ αντίστοιχα αλλά οι καλλιτέχνες πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο τους να σπάνε αυτά τα φράγματα.

Ευτυχώς.



Σημείωση:
Είναι καθοριστικής σημασίας ένα έργο να το δούμε και όχι να μας το περιγράψουν. Η περιγραφή ενός έργου είναι ένα άλλο έργο από μόνο του. "Το να μιλάς για ζωγραφική είναι σαν να χορεύεις για αρχιτεκτονική"Steve Martin

Σημείωση 2:
Οι τρεις εικόνες είναι τρεις διαφορετικές μορφές κακοποίησης ζώων για την τέχνη. Την τρίτη την παραθέτω διότι έχει χρησιμοποιηθεί δέρμα ζώων.

Update: Η Λολίτα μιλάει με τον Βάργκας...απίστευτο και όμως αληθινό!

Ψυχραιμία Λιλιπουπολίτες! (art my ass)

.






Αντιγράφω από τον Αrt attack :

Το 2007 ο Guillermo Vargas Habacuc, ένας "καλλιτέχνης" πήρε έναν αδέσποτο σκύλο από το δρόμο, τον μετέφερε σε μια γκαλλερί όπου τον έδεσε στον τοίχο.
Τον άφησε εκεί έτσι ώστε να πεθάνει από δίψα και από πείνα.
Για τις επόμενες μέρες, οι επισκέπτες της γκαλλερί γίνονταν μάρτυρες αυτής της παρωδίας "τέχνης" χωρίς να αντιδράσει κανείς.
Εν τέλει το δύστυχο ζώο πέθανε υποφέροντας, διψώντας και πεινώντας.
Δυστυχώς το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Η περιώνυμη Central American Biennial of Art αποφάσισε ότι αυτή η κτηνωδία είναι όντως "τέχνη", και έτσι ο Guillermo Vargas Habacuc προσκλήθηκε να επαναλάβει το "έργο" του στην Biennial το 2008.
Θεωρώ ότι πρέπει να αντιδράσουμε!
Εάν συμφωνείτε σας παρακαλούμε να λάβετε μέρος στην συλλογή υπογραφών
εδώ: http://www.petitiononline.com/13031953/
και να απαιτήσουμε την μη βράβευση/συμμετοχή/αποδοχή του εν λόγω ανθρώπου.

Όμως σύμφωνα με τον ίδιο τον γκαλερίστα που φιλοξένησε την έκθεση (αντιγράφω από την Guardian):

Juanita Bermúdez, director of the Códice Gallery, insisted Natividad escaped after just one day. She said: 'It was untied all the time except for the three hours the exhibition lasted and it was fed regularly with dog food Habacuc himself brought in.'

O συγκεκριμένος λοιπόν σκύλος επιβίωσε. Ο στόχος του καλλιτέχνη δεν ήταν να σκοτώσει το ζώο αλλά να βγάλει στο φως την αναισθησία των φιλότεχνων που ούτε ένας δεν επενέβη για να το σώσει. Και να φέρει στο φως την σκληρή πραγματικότητα των αδέσποτων που πεθαίνουν κατά εκατομμύρια καθημερινά γύρω μας χωρίς κανείς να τους δίνει σημασία. Η ζωή είναι πολύ πιο σκληρή από την τέχνη...

Τρυφερή βρήκα πάντως την κίνηση συμπαράστασης των πιο ευαίσθητων μπλόγκερ ανάμεσα μας όπως του Pølsemannen, της ATHENA και άλλων.

Ίσως όμως κρίνοντας από τις διεθνείς αντιδράσεις και τις απειλές θανάτου που δέχθηκε ο καλλιτέχνης να μπορέσουμε να διακρίνουμε μια έντονη δόση υποκρισίας και απαξίωσης της τέχνης. Δηλαδή τα ζώα επιτρέπεται να τα τρώμε, να τα βασανίζουμε στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας, να τα θυσιάζουμε στον βωμό των καλλυντικών, να τα γδέρνουμε για τις γούνες τους, να τα δολοφονούμε συστηματικά με φόλες ή να αδιαφορούμε για την παρουσία τους γύρω μας με αποτέλεσμα αυτά να πεθαίνουν από πείνα και δίψα αλλά όταν "σκοτώσει" ένα ζώο ένας καλλιτέχνης να του στέλνουμε απειλές θανάτου και να ξεσηκώνουμε παγκόσμιες διαμαρτυρίες;

Στην τέχνη δεν πρέπει να επιτρέπονται όλα; στην τέχνη δεν είναι κάθε πτυχή της ζωής μας ένα εν δυνάμει υλικό δημιουργίας; στην τέχνη επιλέγουμε να είμαστε τόσο αυστηροί ηθικολόγοι ενώ στην επιστήμη ή στην μόδα όχι; ερωτήματα θέτω...


.




.

Δεν έχω πρόβλημα με τους στρέιτ αρκεί να μην προκαλούν...

.

...αρκεί να μην εκδηλώνουν την κανονικότητα τους σε κάθε ευκαιρία. Να κρατιούνται χεράκι-χεράκι στο δρόμο, να φιλιούνται δημόσια στο στόμα (μπλιαχ) να μιλάνε με αυτόν τον σιχαμερό στρέιτ τρόπο και γενικά να δείχνουν με κάθε ευκαιρία πόσο στρέιτ είναι λες και υπάρχει λόγος να διαφημίζεις την σεξουαλικότητά σου.



Πρέπει να σας πω ότι έχω κάποιους στρέιτ φίλους και αν και κουνιούνται και μιλάνε παράξενα δεν τους παρεξηγώ αν και μου ανακατεύονται λίγο τα άντερα. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς (οι πιο σκληροπυρηνικοί) είναι παντρεμένοι και μάλιστα με θρησκευτικό γάμο κάτι που βρίσκω χυδαίο αλλά τι να κάνουμε τους αγαπώ με τα ελαττώματά τους.

Αλλά γενικά οι στρέιτ έχουν καταλάβει πόστα εξουσίας (φαινομενικά στην βουλή δεν υπάρχει ούτε ένας γκέι) κάνουν κουμάντο στον δημόσιο τομέα, τα ΜΜΕ είναι γεμάτα από στρέιτ, ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας βρωμάνε βαρβατίλα (εκτός από λίγες φάμπιουλους εξαιρέσεις) αλλά και τόσοι άλλοι χώροι πού στρεϊτοκρατούνται.

Μέχρι πότε οι στρέιτ με την αηδιαστική συμπεριφορά τους θα διοικούν και μάλιστα φανερά την Ελλάδα; μέχρι πότε θα διαφημίζουν την σεξουαλικότητά τους; πόσο καιρό πρέπει να ανεχόμαστε την σιχαμερή συμπεριφορά τους; πότε τέλος πάντων αδερφές και παλικάρια θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια;



.

Ο Λαϊκίστικος Ακροδεξιός Οπισθοδρομικός Σπασαρχιδισμός εφαρμόζει φασίζουσες τακτικές για άλλη μια φορά.

.

Ούτε η επιστημονική έρευνα μπορεί να διατυπώνεται ελεύθερα σύμφωνα με τον Καρατζαφύρερ και την συμμορία του. Η μεταμοντέρνα Κου Κλουξ Κλαν του, έστειλε εξώδικο στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας με στόχο δύο εισηγήσεις που αποκαλούν τον συρφετό του "ακροδεξιό κόμμα".

Σχόλιο πρώτο: καλά κάνανε και στείλανε εξώδικο, δεν είναι κόμμα είναι ένοπλος όχλος.
Σχόλιο δεύτερο: έχει κανείς προσέξει πόσο μοιάζουν τα σηματάκια του ΛΑΟΣ και της ΚΚΚ;

Καταγγέλουμε τις φασίζουσες μεθοδεύσεις της νεολαίας του ΛΑΟΣ όπως το σβήσιμο των "ανθελληνικών μπλογκ" ή τους τραμπουκισμούς μέσα στο φόρουμ τους, αλλά το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά και το συγκεκριμένο μήλο είναι και σάπιο.


Περισσότερα από τον εξαιρετικό Πάσχο Μανδραβέλη.

.

Ολη η Ελλάδα διαβάζει το μυστικο ημερολογιο της κυρα-Φλαντζενας

κλικ στην πιατέλα




,

Στερημένο παπαδαριό

.



.