Ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας.

.

Είμαι ελεύθερος να πω αυτά που πιστεύω αρκεί να μην τα ακούσει κανείς.

Αυτή τη στιγμή έχουμε από πλευράς ελευθερίας έκφρασης λιγότερα δικαιώματα από όσα είχε ένας έλληνας πολίτης την εποχή της δικτατορίας. Στην δικτατορία μπορούσες να πείς ελεύθερα όποια γνώμη συμφωνούσε με το καθεστώς. Τώρα ούτε καν αυτό. Μπορείς να μιλάς ελεύθερα μόνο αν αυτά που λες δεν σημαίνουν τίποτα. Οποιαδήποτε κριτική μπορεί να οδηγήσει αυτόν που τη διατύπωσε στα δικαστήρια με παλαβά και ασαφή κατηγορητήρια όπως περιύβριση νεκρών ή προσβολή συμβόλων.
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα, ενώ οι Αμερικάνοι που τόσο μας αρέσει να βρίζουμε και να κατηγορούμε έχουν. Και για αυτό το λόγο και έχουμε όλοι τα μπλογκ μας σε αμερικάνικους σέρβερ για να μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε μια και μιλάμε από την αμερική.

Όταν η ελευθερία περιορίζεται τότε παύει να υπάρχει. Δεν υπάρχει "λίγη ελευθερία" όπως δεν υπάρχει "λίγη έγκυμοσύνη". Οι άνθρωποι πρέπει να είναι απόλυτα ελεύθεροι να πουν ότι θέλουν και να κρίνονται ελεύθερα για τα λεγόμενά τους. Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει σε έναν κράτος-πατέρα που ορίζει αυτός τι πρέπει να ειπωθεί και τι δεν πρέπει, ανάμεσα στους πολίτες-παιδιά του.

Αυτή η νοοτροπία έχει διαποτίσει τόσο πολύ την ελληνική κοινωνία ώστε η λογοκρισία να βρίσκει εύκολα υποστηρικτές ακόμα και ανάμεσα σε σκεπτόμενους ανθρώπους. Αυτοί κατά κανόνα επιχειρηματολογούν υπέρ της αστυνόμευσης της έκφρασης φέρνοντας ακραία παραδείγματα και οριακές καταστάσεις οι οποίες πράγματι θα υπάρχουν και θα είναι το τίμημα της ελευθερίας.
Αλλά από το να βάζουμε την κυβέρνηση ρυθμιστή των συζητήσεών μας, από το φιμώνουμε τα μέσα ενημέρωσης, από το να δεχόμαστε να αποφασίζουν τα δικαστήρια τι είναι υβριστικό και τι όχι θα πρέπει να ανεχτούμε και την ύπαρξη του όποιου κόστους.


.