Στον Β' ΠΠ, όταν - πολεμώντας τους Ιάπωνες - οι Συμμαχικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στη Παπούα, χρειάστηκε να φτιάξουν διαδρόμους προσγειώσεως / απογειώσεως για τα αεροσκάφη που θα τους τροφοδοτούσαν. Αυτό σήμαινε οτι έπρεπε να καθαρίσουν εκτάσεις ζούγκλας, εργασία που ήταν αρκετά κοπιαστική.
Οι ντόπιοι κανίβαλλοι τους παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον. Όταν αυτοί οι μίνι-αερολημένες ήταν έτοιμοι, οι Παπούα έμειναν έκθαμβοι καθώς τα μεγάλα ασημένια Πουλιά των Θεών, άρχισαν να κατέρχονται και να αποθέτουν κάθε λογής αγαθό στα χέρια αυτών των παράξενων νεοεισερχόμενων.
Οι Παπούα δεν ήταν χαζοί. Κατάλαβαν αμέσως την σημασία αυτών των αερολωρίδων, και ζηλεύοντας τα αγαθά που έβλεπαν στα χέρια των λευκών, έσπευσαν αμέσως και αυτοί να φτιάξουν δικά τους αεροδρόμια. (Θα προτιμούσαν, βέβαια, να έτρωγαν και τους λευκούς και τους αερολιμένες τους, αλλά δυστυχώς τα όπλα των λευκών ήταν πολύ δυνατά, και τα Θεϊκά Πουλια τους έφερναν όλο και περισσότερα.)
Οι Παπούα δεν ήταν τεμπέληδες. Σκάλισαν ξύλινους ασύρματους και ξύλινα ακουστικά, και τα φόραγαν όσο κάθονταν σε καλαμένιους πύργους ελέγχου που είχαν επινοήσει. Έκαναν με ξύλινα κουτάλια τα σήματα προσγείωσης και απογείωσης που είχαν μάθει επ΄ακριβώς!
Μέχρι και ξύλινα μοντέλα αεροπλανάκια είχαν φτιάξει, και ανάβαν φωτιές δίπλα στις αερολωρίδες σε ακριβή διαστήματα, όπως είχαν παρατηρήσει...
Οι άμοιροι οι Παπούα μείναν με τους αερολιμένες για πολυ καιρό αφού έφυγαν οι λευκοί. Σποραδικά κούλτες εμφανίζονταν μέχρι και την δεκαετία του '60. Τί τεμενάδες να κάνουνε, τί προσευχές, φαντάζομαι ακόμα και καμμιά ανθρωποθυσία που και πού - αλλά για κάποιον περίεργο ανεξήγητο λόγο τα Ασημένια Θεϊκά Πουλιά δεν πήγαν ποτέ στις τοποθεσίες που με τόση ευλάβεια τους είχαν ετοιμάσει.
Το κείμενο αυτό το βρήκα σε ένα φόρουμ. Το έχει γράψει ο Κυνικός. Το διάβασα πριν 3 μέρες και από εκείνη τη στιγμή το σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο παράδειγμα για το τι ακριβώς είναι οι Θρησκείες: μια παρεξήγηση.