Η λογοκρισία της μπλογκόσφαιρας από την Κυβέρνηση και οι επιπτώσεις της στην αυτολογοκρισία των μπλόγκερ.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπίσεις μια δυσάρεστη κατάσταση. Μπορείς να αδιαφορήσεις μπροστά της. Μπορείς να βάλεις για λίγο τις φωνές και μετά να συνεχίσεις. Ή μπορείς να επιμείνεις μέχρι να αλλάξει. Να αντισταθείς και να παλέψεις μέχρι να αλλάξει. Με όποιο μέσο έχεις διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή.

Βρίσκω πως τα μπλογκ έχουν τεράστιες δυνατότητες άσκησης πίεσης. Φαίνεται πως 10 μπλόγκερ μπορούν να πιέσουν πολύ περισσότερο απο 1000 διαδηλωτές. Και αυτό είναι εκπληκτικό δεδομένου ότι τα μπλογκ απλώς περιέχουν κείμενα και εικόνες. Απλώς πληροφορίες. Σκέψεις. Ιδέες. Όλη η σύγκρουση γίνεται μεταξύ ανθρώπων που κάθονται και γράφουν ή ανεβάζουν εικόνες.

Βρίσκω πως σε μεγάλο βαθμό η διανοητική σύγκρουση που γίνεται στα μπλογκ είναι ισότιμη, άρα δίκαιη. Είναι μπλογκ εναντίον μπλογκ, πληροφορία εναντίον πληροφορίας, σκέψη εναντίον σκέψης. Έτσι βλέπουμε μπλόγκερ όπως ο ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ να είναι πολύ πιο δημοφιλείς από φτασμένους επαγγελματίες πολιτικούς ή δημοσιογράφους που όταν ανοίγουν μπλογκ έχουν κάθε αβαντάζ δημοσιότητας με το μέρος τους. Αλλά φτιάχνουν μπλογκ κενά περιεχομένου και αρθρώνουν ένα λόγο κενό νοήματος. Έτσι θάβονται κάτω από πολύ πιο δυνατές φωνές που όσο άκομψες και αν φαίνονται με την πρώτη ματιά έχουν κάποιον ισχυρό λόγο ύπαρξης.

Και κατά κανόνα ο λόγος ύπαρξης αυτός είναι η αδυναμία ελεύθερης έκφρασης στην συγκεκριμένη κοινωνία. Στην χώρα μας οι ελεύθερες φωνές πνίγονται κάτω από απειλές. Αν σχολιάσεις τα καλλιστεία του Αντέννα "θίγεις τα οικονομικά συμφέροντα εταιρείας ή οργανισμού" και απειλείσαι με μηνύσεις. Αν τολμήσεις να αναφέρεις στο μπλογκ σου κάποιον που θίγει τέτοια συμφέροντα μπορούν να μπουν στο σπίτι σου, να σε μαζέψουν και να σε βάλουν φυλακή με την Οργουελική διαδικασία του αυτόφωρου όπως συνέβη πραγματικά στην περίπτωση του Blogme.

Όλη αυτή η τρομοκρατία οδηγεί σε αυτολογοκρισία το σύνολο της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Οδηγεί σε φόβους και αγωνίες και τελικά σε γραφή εξωραϊσμένη,επιτηδευμένη, ή αινιγματική ή στις περισσότερες περιπτώσεις απλά καταθλιπτική.

Κι όμως την ίδια στιγμή δεν είναι λίγες οι φωνές που επιμένουν μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα. Και αυτό καλέ μου ΠΡΕΖΑ TV δεν είναι εμμονή, είναι εστίαση.

Τέλος για τον Μαύρο Γάτο που έθιξε το καθοριστικό ζήτημα της διαπλοκής που δεν συμβαίνει μόνο στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας αλλά συμβαίνει σε όλους μας. Τι κάνουμε δηλαδή όταν ένας φίλος μας φέρεται πρόστυχα. Ναι συμφωνώ μαζί σου δεν τον εγκαταλείπουμε όταν δέχεται επιθέσεις και μπράβο σου για την στάση που κράτησες με τον Αντώναρο, την εκτίμησα πραγματικά. Αλλά δεν τον αφήνουμε να συνεχίζει την προστυχιά του. Εμείς πρώτοι πρέπει να τον αποτρέψουμε. Ή όχι;

Όσο λοιπόν θα γίνεται κάθε είδους λογοκρισία των μπλογκ, από την παιδιάστικη που κάνουν στην Λάιφο μέχρι την σταλινικού τύπου που κάνει η Κυβέρνηση, ο Ούρφουρσλάαγκ θα έχει δουλειά.

Εκκρεμεί μια δίκη ενός μπλόγκερ στην Ελλάδα. Θα γίνει περίπου σε έναν μήνα. Αυτή η δίκη είναι παρωδία και ντροπή. Όσο όμως επικρέμεται η ιδέα ότι μπορείς να συλληφθείς και να δικαστείς επειδή απλώς ανέφερες κάτι που είπε άλλος τόσο θα επικρέμεται μια στυγνή απειλή λογοκρισίας και επίδειξης δύναμης από την Κυβέρνηση. Δεν φτάνει να αθωωθεί ο Blogme Αυτή η δίκη δεν πρέπει ούτε καν να πραγματοποιηθεί.