Thursday, September 3, 2009

Άμεση Δημοκρατία

.



Δυό λόγια για το πιο παρεξηγημένο πολίτευμα, του οποίου τυγχάνουμε οι δημιουργοί αλλά και οι χειρότεροι διαστεβλωτές του.

.

8 comments:

Αόρατη Μελάνη said...

Συμφωνώ σε όλα πλην του τελευταίου: δεν εφηύραμε εμείς την δημοικρατία, την εφύραν κάτι τύποι που ζούσαν εδώ πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια.

Να προσθέσω ότι μια άλλη λύση στο πρόβλημα "είμαστε πάρα πολλοί για άμεση δημοκρατία" είναι να σπάσουμε την επικράτεια σε μικρότερες αυτοδιοικούμενες μονάδες (καντόνια, επαρχίες, όπως θέλετε πές τε τα).

Εννοείται φυσικά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν οι οικονομικοί άρχοντες του κόσμου να εφαρμοστεί ποτέ τέτοιο πολίτευμα.

EvanT said...

Συμφωνώ ότι η άμεση δημοκρατία αυτή τη στιγμή είναι ουτοπική. Πάντως πιστεύω ότι όσο εξελίσσεται το ίντερνετς και εξοικιώνεται ο κόσμος μαζί του, τόσο θα γίνεται πιο επίκαιρη η στροφή στην άμεση δημοκρατία.

Ποιος ξέρει; Ίσως σε 30 με 40 χρόνια να γυρνάμε σπίτι απ'τη δουλειά και να ψηφίζουμε για τα διάφορα νομοσχέδια πριν πέσουμε για ύπνο.

Πάντως, αν προταθεί ποτέ κάτι τέτοιο, ΤΟΤΕ θα ακούσουμε όλοι την πραγματική άποψη των πολιτικών μας για τις ικανότητες του "κυρίαρχου" ελληνικού λαού. Μας θεωρούν βόδια και το κακό είναι ότι πολλοί τους κάνουν το χατίρι και μουγκανίζουν.

dmast said...

Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο για έναν καθημερινό πολίτη να συντάξει ένα νόμο. Μιλώντας για μένα, δεν μπορώ να με φανταστώ να συντάσσω ένα νομοσχέδιο εκατοντάδων σελίδων. Και νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει με τους περισσότερους από εμάς. Αυτό όμως που παρατηρώ από τα συμφραζόμενα, τόσο του άρθρου, όσο και των προλαλησάντων, αυτό που θέλει πραγματικά ο πολίτης δεν είναι να συντάξει ένα νομοσχέδιο, αλλά να συμβάλλει στην έγκριση ή απόρριψή του.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, νομίζω ότι το καλύτερο σύστημα πρέπει να είναι μεικτό. Δηλαδή, να υπάρχουν δύο κοινοβούλια, ένα αιρετό και ένα κληρωτό. Το αιρετό θα δουλεύει όπως σήμερα, με τη διαφορά ότι οι νόμοι για να ισχύσουν, θα πρέπει να περάσουν από την έγκριση του δείγματος του λαού, δηλαδή από το κληρωτό κοινοβούλιο. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να υπάρξουν δικλείδες, όπως π.χ. να αναιρείται η απόρριψη ενός νόμου από το κληρωτό κοινοβούλιο, εφ' όσον στο αιρετό περάσει με πλειοψηφία 2/3, κλπ.

m_stelios said...

Καλό φθινόπωρο συνάνθρωπε.

Αόρατη Μελάνη said...

dmast, δεν βλέπω σε τι χρειάζεται το αιρετό κοινοβούλιο. Από τα γραφόμενά σου σχηματίζω την εντύπωση ότι το θεωρείς απαραίτητο για την σύνταξη των νομοσχεδίων. Όμως εξ όσων γνωρίζω τα νομοσχέδια δεν τα συντάσουν οι βουλευτές. Δεν ξέρω, ίσως κάνω και λάθος. Θυμάμαι όμως όταν εργάστηκα στο ΥΠΕΧΩΔΕ ότι τα νομοσχέδια τα συντάσσανε οι διοικητικοί υπάλληλοι που κατείχαν τα σχετικά θέματα, ακολουθώντας φυσικά κάποιες κατευθυντήριες γραμμές από την πολιτική ηγεσία. Οι βουλευτές σπανίως έχουν τη γνώση να συντάξουν νομοσχέδια - οι υπουργοί και υφυπουργοί ακόμη λιγότερο. Αυτοί δίνουν απλώς μια γενική ιδέα, το θέμα προωθείται στο αρμόδιο υπουργείο και οι αρμόδιοι υπάλληλοι συντάσσουν το κείμενο με όλες τις φιοριτούρες. Στη συνέχεια οι βουλευτές το διαβάζουν, κάνουν παρεμβάσεις, το κείμενο διορθώνεται, κλπ κλπ μέχρι να ψηφιστεί.

Δεν βλέπω γιατί δεν μπορεί να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα μια βουλή κληρωτών.

Anonymous said...

"Ίσως σε 30 με 40 χρόνια να γυρνάμε σπίτι απ'τη δουλειά και να ψηφίζουμε για τα διάφορα νομοσχέδια πριν πέσουμε για ύπνο"

Καλύτερα να γίνει δημοψήφισμα με τρία σενάρια:
-πριν πέσουμε για ύπνο;
-όταν είμαστε στον ύπνο;
-μόλις ξυπνήσουμε απτόν ύπνο;

Αλλά αν η Πολιτική είν' επιστήμη είπε κανείς στον γιατρό πως να θεραπεύει;
Αν πάλι είναι κομπογιαννίτες τι πας και ρωτάς; χαλίφης στη θέση του

Άθεος said...

Χαρακτηριστική η φωνή του Μέγα Αρχιερέα!
Φοράει και το ίδιο σακάκι έχει την ίδια φωνή και την ίδια λογική, και φυσικά συμφωνώ μαζί του!
Απλά πράγματα που όμως, αν και Έλληνες, πολλοί δεν τα άκουσαν ποτέ!
Εύγε νέε μου!

Ιοκάστη said...

Αχ, όσο βλέπω τα κριτήρια των ψηφοφόρων τρελαίνομαι ρε! Καμία επαφή με τον κόσμο, ό,τι να'ναι ψηφίζουν!!

Είτε γιατί ζουν 40 χρόνια πριν, είτε γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι να βολευτούν στο δημόσιο/να πάρουν κάνα φράγκο από δω κι από κει χωρίς να δουλεύουν/να βγουν στην τηλεόραση, πάντως τα κριτήριά τους είναι για κλάματα.

Μακροπρόθεσμα και με βάση την ευημερία του κοινωνικού συνόλου δεν σκέφτεται κανείς! Οπότε το σύστημα που προτείνεις μου φαίνεται πολύ καλό! Αλλά δεν το βλέπω – χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω…