______________Λιανοκλάδι______________: Arty-farty live στο μιστερ ταπερ τιβι την τεταρτη το βραδυ 10 η ωρα

Monday, June 9, 2008

Arty-farty live στο μιστερ ταπερ τιβι την τεταρτη το βραδυ 10 η ωρα

28 comments:

Αόρατη Μελάνη said...: Χρόνια το αναρωτιέμαι αυτό!

Μία πιθανή απάντηση: "επειδή είναι".

Στις δέκα; Γιατί στις δέκα; Έχω πρόβα! Καλά, θα το δω μετά. Έχω αγωνία!; June 9, 2008 at 8:55 PM
-=IMAGINOS=- said...: H σύγχρονη τέχνη στα μάτια των πολλών φαίνεται μαλακία γιατί απλά είναι τέτοια. Σε μία εποχή πτώσης και παρακμής των πάντων παρασύρεται στην πτώση και η τέχνη. Απορώ γιατί διερωτάστε κιόλας.

Εάν επιμένετε στο ότι η σύγχρονη τέχνη είναι μία μαλακία και μισή καλέστε με και μένα την τετάρτη να σας το εξηγήσω καλύτερα και πειστικότερα live.; June 9, 2008 at 9:10 PM
JustAnotherGoneOff said...: Ιματζίνε, σε περιμένουμε μεθαύριο, να έρθεις σίγουρα!; June 9, 2008 at 9:18 PM
-=IMAGINOS=- said...: @ Just

OK, πες μου στο hygropyr@freemail.gr λεπτομέρειες.

Νομίζεις κωλώνω?; June 10, 2008 at 12:44 AM
Anonymous said...: "Σε μία εποχή πτώσης και παρακμής των πάντων παρασύρεται στην πτώση και η τέχνη. Απορώ γιατί διερωτάστε κιόλας."

αμαν πια μ αυτα τα χιλιοειπωμενα κλισε. με την ιδια λογικη εχουν ακυρωθει κατα το παρελθον ολοκληροι αιωνες καλλιτεχνικης δημιουργίας. ο μανιερισμός εχει θεωρηθει παρακμιακη τεχνη. Τα ιδια εχουν ειπωθει για το διεθνές γοτθικό στιλ του 14ου αιωνα. Τα ιδια εχουν ειπωθει για το Μπαροκ.
Ευτυχως ομως σ ολες αυτες τις εποχες, οπως και σε πολλες αλλες, γεννηθηκαν ιδιοφυείς καλλιτέχνες που μας αφησαν αριστουργηματα, καταρριπτοντας την αφελη αυτη θεωρια περι ακμης και παρακμης στην τεχνη. Δεν εχω λογο ν αμφιβαλλω οτι το ιδιο συμβαινει και σημερα. Ποιος ξερει πόσοι Βαν Γκογκ πεθαινουν διπλα μας κι ουτε καν τους εχουμε παρει πρεφα; Αλλωστε η αντιληψη που εχουμε για το παρεθον εξαρταται πάντα απο την οπτικη γωνια απ οπου το κοιταζουμε. Η ιδια η εννοια της "παρακμης" ειναι πολυ σχετικη. Χαρακτηριστικη η περιπτωση του "παλαβιαρη" και "γελοιου" ζωγραφου Γκρεκο. ποιος θα υιοθετουσε σημερα παρομοιους χαρακτηρισμους αναφερομενος σ αυτον; (Αραγε αυτοι που μιλουν συνεχως για την παρακμη του συγχρονου πολιτισμου εχουν την εντυπωση οτι υπήρξε ποτέ στο παρελθόν μια τέλεια κοινωνία; στα ονειρά τους ισως...)
Αλλο ειναι το πραγματικα φλέγον ζητημα: το χασμα μεταξυ καλλιτεχνη και κοινου. Φυσικα δεν προκειται για τωρινο φαινομενο. Υπήρχε ως ενα βαθμο και στις εποχες της "ακμης", μπορω να σας πω, υπο αλλη μορφη. Γενικευοντας, μπορουμε να εντοπίσουμε χασμα μεταξυ ελιτιστικης και "λαϊκης" κουλτουρας σε διαφορες κοινωνίες. Τεσπα, νομιζω οτι ειναι ενα ζητημα που πρεπει να τεθει. Γιατι αυτη η αποξενωση σημερα, πως τη βιωνουν οι καλλιτεχνες, που την αποδιδουν κλπ.; June 10, 2008 at 1:05 AM
Urfurslaag said...: Ιμάτζινε δεν βρίσκω κακή την ιδέα σου... αλλά γιατι να περιορίσουμε τον διάλογο στην Τέχνη για την οποία στο κάτω-κάτω είσαι παντελώς άσχετος... Ας οργανόσουμε μια συζήτηση γενικής θεματολογίας προσκαλώντας και άλλον έναν μπλόγκερ από την αντίπαλη ιδεολογική όχθη.
χεχε μου αρέσει πολύ η ιδέα... βέβαια θα είναι κάπως δύσκολο να βρούμε κάποιον που να μη φοβάται τους χρυσαυγίτες φίλους σου...
Με μεγάλη χαρά θα αναλάβω την διεύθυνση της κουβέντας.; June 10, 2008 at 10:33 AM
Urfurslaag said...: Οπότε απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον θα ενδιαφερόταν να αντιμετωπίσει ιδεολογικά τον Ιμάτζινο ας το πει και ευχαρίστως να οργανώσουμε μια ζωντανη συζήτηση. Νομίζω θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον...; June 10, 2008 at 10:39 AM
Ars longa, vita brevis said...: δεν μπορει να συγκριθει η εννοιλογικη τεχνη με την 'παλια ακαδημαικη' γιατι κατα τη γνωμη μου ειναι ανόμοια πράγματα

οποια συκριση γινεται υπο λογικα πλαισια πρεπει να γινεται αναμεσα σε ΟΜΟΙΑ πραγματα

@αλλεσαντρο

γοτθικη μπαροκ και μανιεριστες ηταν καλλιτεχνες που δοξαζαν το βασιλια και τον παπά (οτι συγκινουσε δηλαδη τους ανθρωπους), υπο μια εννοια αυτο ειναι λαικη τεχνη οπως τα τραγουδια και η επιτυχια της καλομοιρας, ακριβως ιδιο πραγμα; June 10, 2008 at 1:05 PM
Anonymous said...: annaf
κανεις ακριβως το ιδιο λαθος που καταδικαζεις: συγκρινεις εντελως ανομοια πραγματα και επιλέον παρερμηνευεις αυτα που εγραψα.

αν και το χτεσινο το εγραφα νυσταγμενος, νομιζω οτι ημουν σαφης. ηταν μια απαντηση στην αποψη κατα την οποια η όποια κοινωνικη παρακμη εχει αμεσο αντικτυπο στην ποιοτητα των εργων τεχνης. Δε συγκρινα πουθενα τη συγχρονη τεχνη με την ακαδημαϊκη αλλων εποχων γιατι θα εκανα αναχρονισμο, παροτι η εννοιλογικη τεχνη θα μπορουσε καλλιστα να θεωρηθει ακαδημαϊκη, υπο την εννοια οτι διδασκεται και προωθειται απο τις συγχρονες σχολες και ακαδημιες καλων τεχνων. Να ξεκαθαρισω οτι ΔΕΝ ειμαι πολεμιος της συγχρονης τεχνης, αν αυτο καταλαβες.
Επανερχομαι τωρα στο τελευταιο που με ενδιαφερει και περισσοτερο. Πιστεψε με, δεν εχω καμια διαθεση να αντιπαρατεθω μαζι σου, και μου αρεσει μαλιστα ο τροπος σκεψη σου, αλλα εδω παρερμηνευσες τα λεγομενα μου και ειμαι υποχρεωμενος να σ το πω. πήρες, εντελως αυθαιρετα, κατι που εγραψα στην αρχη και το κολλησες με μια γενικη παρατηρηση που εκανα στο τελος. Επιλέον, ειναι εντελως ανομοια πραγματα οι κοινωνιες και οι κουλτουρες του 14ου, 15ου, 16ου και 20ου αιωνα. Αλλα και στις εποχες οπου αναφερεσαι υπηρχαν πραγματι εργα τεχνης που απευθυνονταν στο "λαο" (και ειχαν συνεπως δημοσιο και δοξαστικο χαρακτηρα) και αλλα που προοριζονταν να κοσμισουν τα διαμερισματα ιδιωτων με υψηλοτατο, συχνα, μορφωτικο επιπεδο (που επισης μπορει να δοξαζαν τον παραγγελιοδοτη καιμια φορα, αλλα τι μ αυτο; αν υπαρχει κατι διαχρονικο στην τεχνη, αυτο ειναι η -απολυτα σεβαστη- αναγκη του καλλιτεχνη για αποδοχη, καταξιωση και οικονομικες απολαβες).

υ.γ. ανεξαρτητα απ ολ αυτα, απαντησε μου ευθεως: βαζεις στην ιδια μοιρα την Καλομοιρα με το Ρούμπενς και τον Τιντορέττο (τυχαια τους αναφερω, βαλε οποιον θες στη θεση τους); Καταλαβα καλα;
υ.γ.2 συγγνωμη για τη φλυαρια. αλλη φορα θα ειμαι πιο συντομος.; June 10, 2008 at 2:07 PM
-=IMAGINOS=- said...: Κάτσε ρε συ Urf, πως το ξέρεις ότι είμαι άσχετος από τέχνη? Δίπλα στον καλύτερο εν ζωή Έλληνα ζωγράφο και από τους σπουδαιότερους στην Αμερική τον Τάσο Σύντελη? Με σπουδές στη μουσική επίσης στη φωτογραφία και στο σχέδιο αυτοκινήτου, με "καριέρα" έστω και ερασιτεχνική σαν κιθαρίστας πληκτράς και τραγουδιστής σε ροκ συγκροτήματα σε Ελλάδα και Ιταλία με συνθέσεις τραγουδιών για τους Daemonia Nymphe και τους Lacuna Coil και είμαστε και άσχετοι από τέχνη επειδή δε μας αρέσουν γελοιότητες όπως τα αμπαζούρ στα κεφάλια, τα γαμήσια καρπουζιών και τα X-TRAIL που πρόκειται να πατήσουν κεφάλια?

Ευχαριστώ πάντως για την καλή θέληση αλλά ο Λολίτα είναι προκατειλημμένη άγρια, χειρότερα και από αυτούς που κατακρίνεις στο ΝΕΟΣ Φόρουμ....

Και επειδή δεν μου αρέσει να παρακαλάω και ο σκοπός μου ήταν μόνο να σας αποδείξω οτι η τέχνη δεν μπορεί να εμπλέκεται με την πολιτική και να κρίνεται μόνο μέσα από αυτή, γιατί αυτό δυστυχώς συμβαίνει και επειδή δε γουστάρω την προκατάληψη από κολλημένα άτομα που τα κρίνουν όλα μέσα από ένα πολιτικό πρίσμα, εντάξει δε θα σας ξαναενοχλήσω γιατί καταντάει και μαλακία να συνεχίσω να ασχολούμαι.

ΑΣΤΑ ΛΑ ΣΒΗΣΤΑ; June 10, 2008 at 3:00 PM
Αόρατη Μελάνη said...: Να πω κι εγώ τη μαλακία μου, που είμαι παντελώς άσχετη από τέχνη;

Έχω κάνει τη σκέψη ότι σήμερα παράγεται πολύ περισσότερη τέχνη από όσο παλιότερα. Το βιοτικό επίπεδο στις λεγόμενες "δυτικές" χώρες αλλά και σε κάποιες "ανατολικές" (π.χ. Ιαπωνία) έχει ανέβει στα ύψη, με αποτέλεσμα πάρα πολύς κόσμος, στην ουσία όλοι, να έχουν τόσο πρόσβαση στην καλλιτεχνική παιδεία όσο και αρκετό ελεύθερο χρόνο, πολλές φορές και χρήμα, για να παράγουν τέχνη. Επίσης, όλο και περισσότεροι έχουν όσο και περισσότερο χρήμα και χρόνο για να απολαύσουν την τέχνη.

Είδικά στο θέμα της λογοτεχνίας (είναι μια μορφή τέχνης και αυτή, n' est-ce pas?) τα πράματα είναι τελείως χύμα. Γράφουν στην κυριολεξία οι πάντες, δημοσιεύουν όσο περισσότεροι μπορούν, τα βιβλία προωθούνται σαν γιαούρτια με ημερομηνία λήξης και ξεχνιούνται πριν καλά-καλά κατέβουν από τις βιτρίνες. Δεν παρακολουθώ στενά τα καλλιτεχνικά δρώμενα, υποψιάζομαι όμως ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις άλλες τέχνες, και στο βαθμό που μπορώ να το αντιληφθώ (βλέποντας τι γίνεται από θέατρα, φεστιβάλ, συναυλίες, εκθέσεις και λοιπά) ακριβώς αυτό συμβαίνει.

Δεν νομίζω να υπάρχει "παρακμή" στην τέχνη, και εν πάσει περιπτώσει αν υπάρχει θα κριθεί από την ιστορία, δηλαδή από ανθρώπους που θα τα δουν όλα αυτά αποστασιοποιημένα, κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια αργότερα. Νομίζω ότι υπάρχει απλώς τεράστια παραγωγή, ανταγωνισμός και κορεσμός. Καθένας κοιτάζει να παράγει όσο γίνεται περισσότερο και όσο γίνεται εντυπωσιακότερα έργα. Η ανάγκη για καινοτομία και διαφορετικότητα είναι επιτακτική, είναι ανάγκη επιβίωσης πλέον στον κόσμο της τέχνης. Έτσι η τέχνη εξελίσσετια με ραγδαίους ρυθμούς, τους οποίους το κοινό συχνά δυσκολεύεται να ακολουθήσει ή να κατανοήσει.

Μέσα σε όλο αυτό, φυσικά και παράγονται άπειρες μαλακίες, όπως και πάρα πολλά καλά έργα, που ενίοτε μπορεί κανείς και να τα ξεχωρίσει από το σωρό.

Δεν το βρίσκω κακό, να πω την αλήθεια, μάλλον ενδιαφέρον το βρίσκω. Και μου αρέσει η ιδέα ότι όλοι μπορούμε να έχουμε ένα κομμάτι της πίτας στο χορό της τέχνης.

Τι σας λέει η θεωρία μου; (ε, ε, σιγά με τις ντομάτες!); June 10, 2008 at 8:46 PM
Anonymous said...: Αορατη Μελάνη
ουτως ή αλλέως δε θα σου πέταγα ντομάτες, οπως και σε κανεναν αλλο εδω πέρα αλλωστε. Πόσο μαλλον που συμφωνω 101% με τη θεωρία σου. Κατα την ταπεινοτατη γνωμη μου, εχεις απόλυτο δικιο.

ΙΜΑΤΖΙΝΕ ή εσυ δε μας τα λες καλα ή εγω ειμαι ηλιθιος (που δεν το αποκλειω καθολου). Ειλικρινα δυσκολευομαι να παρακολουθησω τη σκεψη σου. Αλλα ελεγες πριν, αλλα λες τωρα. Μπερδευτηκα...

(Κι εγω δε θελω να κρινεται η τεχνη ΜΟΝΟ υπο πολιτικο πρισμα. θελω ομως να κρινεται ΚΑΙ υπο πολιτικο πρισμα. ειναι κακο; Οταν ομως λες οτι "Σε μία εποχή πτώσης και παρακμής των πάντων παρασύρεται στην πτώση και η τέχνη" υπο ποιο ακριβως πρισμα εξεταζεις το θέμα;); June 10, 2008 at 11:30 PM
Anonymous said...: alessandro,
Μακάρι να σε βλέπουμε πιο συχνά στα μπλογκ. Δυστυχώς βρίσκεσαι/βρισκόμαστε στη χώρα της μηδενικής εικαστικής παιδείας, όπου ελάχιστοι έχουν σκεφτεί να αμφισβητήσουν τη θεωρία περί ακμής και παρακμής και όπου η τέχνη εξακολουθεί να γράφεται με κεφαλαίο Τ - με δέος.; June 11, 2008 at 2:34 AM
Ars longa, vita brevis said...: η καλοιμοιρα και το επιτελειο της (χορευτες, χορογραφος, συνοδεια φωνης) παρουσιασαν μια παρασταση χορου με τραγουδι LIVE, δοσμενη στην εντελεια, σε χρονους αυστηρα προκαθορισμενους, μετα απο μηνες επαναληψης και τελειοποιησης, και υπο τα βλεμματα μυριαδων, δινοντας σε καποιους ανθρωπους αισθηματα χαρας, ανανεωσης, περηφανιας, κτησης κατι σημαντικου και πολυτιμου (τριτη θεση στη γιουροβιζιον)

δεν ενιωθαν ετσι και οι κτητορες ενος πινακα τιντορεττο?

αυτοι οι καλλιτεχνες, οι τιντορεττο και καλομοιρα δουλευουν ενα ειδος τεχνης που μιλαει στο συναισθημα, εγω το πηγα λιγο παραπερα και το αποκαλεσα 'λαικο', αλλα οκ, οι κτητορες τιντορεττο μαλλον δεν ηταν λαικοι τυποι; June 11, 2008 at 4:26 PM
Anonymous said...: Ανναφ, εχεις δικιο, όντως με μπερδεψε το "λαϊκο". Αν και ξαναδιαβαζοντας το σχολιο σου καταλαβα οτι ουσιαστικα μ αυτο τον ορο εννοεις την τεχνη που απευθυνεται κυριως στο συναισθημα, που αποσκοπει να συγκινησει το θεατη, ετσι δεν ειναι;

κατ'αρχας περα απο αυτη καθαυτη την αρτιοτητα της εκτελεσης, το εργο τεχνης μπορει να γινει φορεας μιας βαθυτερης ανθρωπινης διαστασης. Ειναι αυτο που καποιοι αποκαλουν "περιεχομενο" ή "νοημα", και που συμβατικα μόνο διαχωριζεται απο τη μορφικη υποσταση του εργου, με την οποια ομως ειναι αρρηκτα συνυφασμενο. (Προσπαθω να πω απλα πραγματα, να περιγραψω δηλαδη αυτο που ο καθενας βιωνει ως θεατης ενος πινακα ή γλυπτου. Αλλα τελικα ειναι τοσο δυσκολο να μιλησεις για τα απλα πραγματα!)

Το δευτερο που θελω να επισημανω ειναι οτι, αν και κατανοω απολυτα την τοποθετηση σου υπερ της εννοιολογικης τεχνης (κι εγω μαζι σου!), σε πολλα εργα τεχνης συνυπάρχουν το συναισθηματικό και το πνευματικό στοιχειο. Αλλοτε υπερεχει το ενα, αλλοτε το αλλο.(Το ιδιο το χρωμα π.χ. δεν μπορει να επιδρασει στον ψυχισμο του παρατηρητη από μόνο του, ανεξαρτητα δηλαδη απο το θεμα του εργου;) Το να πεις οτι η ζωγραφικη του μπαροκ στο συνολό της αποσκοπουσε αποκλειστικα στη συγκινηση του θεατη μπροστα στο μεγαλειο της καθολικης εκκλησιας, δεν ειναι λαθος μεν (απεναντιας), αλλα δε σημαινει οτι την ιδια στιγμη η τεχνη παυει να εκφραζει ιδέες, αντιληψεις, κοσμοθεωριες και αισθητικα ιδεωδη (καθε αλλο). Στη συγκεκριμενη περιπτωση μάλιστα μπορουμε να πουμε οτι η συγκινηση δεν ειναι αυτοσκοπός αλλα αποτελεσματικότατο μεσο προπαγανδας. Πιο απλά, η εκφραση ιδεων ή εννοιων δεν ειναι κατι καινουριο στην τεχνη. Αυτο που ειναι αν θες καινοτομο στην περιπτωση μας, ειναι η πληρης εγκαταλειψη των παραδοσιακων μορφων και μεσων εκφρασης. Δε θα πω περισσοτερα γιατι οι γνωσεις μου πανω στην εννοιολογικη τεχνη ειναι περιορισμενες κι εχω και καιρο ν ασχοληθω, οποτε τ αφηνω σε σενα ως πιο αρμοδια.

...Παντως προσωπικα δε με συγκινησε ιδιαιτερα το τραγουδι του Καλομοιρακίου. Τα μπουτάκια του ισως...

Ναυσικαα θενκς! :) με κανετε και κοκκινιζω...; June 11, 2008 at 7:19 PM
-=IMAGINOS=- said...: This comment has been removed by the author.; June 11, 2008 at 11:39 PM
-=IMAGINOS=- said...: Έκανα την ερώτηση στην εκπομπή, πως θα φαίνονταν από καλλιτεχνικής άποψης στους καλλιτέχνες καλεσμένους σας, το καλλιτεχνικό και αξιολογότατο έργο μου που απεικονίζει τον Che Guevara να χύνει στη μάπα του Λένιν.

Προσέξτε πως μεταφέρθηκε η ερώτηση μου από τον Urf…

«ΕΝΑΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ ρωτάει... κλπ κλπ» (Γιατί τους προκαταλαμβάνεις κύριε URF? Η μήπως τα καλλιτεχνικά έργα και η τέχνη τελικά χωρίζεται σε ακροδεξιά, δεξιά, κεντρώα, αριστερά, ακροαριστερά, κλπ?) Αυτοί οι τύποι στην εκπομπή παρόλα αυτά έλεγαν ότι δεν ανήκει η τέχνη πουθενά, μαλακίες δηλαδή γιατί αμέσως έπεσαν οι παρωπίδες και η ψευτοπροοδευτική σας μάσκα που θέλει τάχα ελευθερία και χωρίς όρια στην τέχνη….) Ξινίσατε μπροστά στα χύσια στη μάπα του Λένιν...

Εκείνοι λοιπόν απάντησαν (ο μαλλιάς δηλαδή), ότι δε γνωρίζουν τέτοιο έργο παρά μόνο το έργο του Τιερί ντε Κορντιέ που χύνει ο καλλιτέχνης πάνω στο Χριστό….

ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ μαλλιά δε σε ρώτησα αν γνωρίζεις το έργο μου, σε ρώτησα ποια γνώμη καλλιτεχνική έχεις για ένα τέτοιο έργο. Μούγκα στην Στρούγκα λόγω ηλεκτροπληξίας και βραχυκυκλώματος… και η κουβέντα γύρισε στον Άλαν Ντάλλων. Α ρε πόσο εύκολα ρε ψαρεύεστε μικρά ψαράκια….

Μετά η Λολίτα μας το έριξε στο χαλαρό και χαρακτήρισε τις ερωτήσεις του είδους «μαλακίες» χαχαχα Δεύτερο ψαράκι καμακωμένο αυτή τη φορά….
Ε λοιπόν εάν είχα έλθει εκεί και δεχόσασταν την προτροπή μου να με δεχτείτε στο διάλογο να μιλήσουμε για τέχνη πολιτική και ότι άλλο θέλετε, η Λολίτα θα είχε κόψει το τσιγάρο και θα είχε αρχίσει τις πίπες, ο μαλλιάς θα έχανε τα μαλλιά του, ο καραφλός θα έβγαζε μαλλιά και η αμίλητη κορασίδα δίπλα θα γινόταν καλύτερη ρήτορας και από τον Κικέρωνα. Και θα βλέπατε και το αριστουργηματικό έργο μου με τον Che και τον Λένιν από κοντά και ένα χρόνο πριν από την έκθεση ART ATHINA 2009… Εσείς χάσατε γιατί και το μοναδικό έργο μου με λάδι σε καμβά δεν το είδατε και βαρετή μέχρι σημείου αυτοκτονίας ήταν η εκπομπή. Οι εκπομπές και οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις θέλουν νεύρο, διαφορετικές απόψεις, ρυθμό, αντίλογο. Ευλογώντας τα γένια μας μόνο, μάπα το καρπούζι

Ρε σεις σας λέω αλλά δε με πιστεύετε, δεν πιάνομαι ο μπαγάσας. Μέχρι τώρα όσοι τόλμησαν να συζητήσουν μαζί μου κέρδισαν. Οι μισοί πήγαν στο Άγιο Όρος μοναχοί γιατί αναθεώρησαν τα πάντα στη ζωή τους και δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν πλέον σε αυτή και οι άλλοι μισοί κλιστήκαν στο τρελοκομείο γιατί δεν άντεξαν την σύγκριση με το ανώτερο πνεύμα και διάνοια εμένα δηλαδή. Το χρώμα, η γεύση, η ουσία και το νόημα της ζωής είναι ένα και μοναδικό: -=IMAGINOS=- λέμε!

Οτιδήποτε άλλο, οποιοσδήποτε άλλος μπροστά στον -=IMAGINOS=- είναι απλά οδοντόκρεμα, άντε αλοιφή για τους κάλλους και πολύ του είναι.

ALOHA; June 11, 2008 at 11:44 PM
Anonymous said...: Και πώς θέλεις να κρίνουν ένα έργο που δεν το έχουν δει; Οι εικαστικές τέχνες το έχουν αυτό το κακό, πρέπει ο θεατής να έρθει σε οπτική επαφή με το έργο.; June 11, 2008 at 11:54 PM
Anonymous said...: αγαπητε κυριε απο πάνω,
η ταπεινοτις μου σας πέταξε 2 φορες το γαντι αλλα εσεις την αγνοήσατε.
(καντε αν θελετε τον κοπο και διαβαστε τα παραπάνω σχολια). Κατανοω βεβαια οτι η Εξοχοτις Σας δεν καταδεχεται να ασχοληθει με μια ασημαντη οδοντοκρεμα σαν εμενα. Κριμα, κι ηθελα τοσο πολυ να απαρνηθω κι εγω τα εγκοσμια, ως αλλος Αγιος Φραγκισκος...; June 12, 2008 at 12:07 AM
Anonymous said...: "Έκανα την ερώτηση στην εκπομπή, πως θα φαίνονταν από καλλιτεχνικής άποψης στους καλλιτέχνες καλεσμένους σας, το καλλιτεχνικό και αξιολογότατο έργο μου που απεικονίζει τον Che Guevara να χύνει στη μάπα του Λένιν."

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΟΥΡΦΟΥΡΣΛΑΑΓΚ! Μα ειναι δυνατον να προκαταλαμβανετε τον κοσμο χαρακτηριζοντας τον ανθρωπο που εκανε το συγκεκριμενο σχόλιον ως ακροδεξιό; Ε, εισθε γραικυλος κύργιε! Ειναι εμφανες οτι εισθε εμμισθος πράκτωρ σιωνιστικων συμφεροντων. Ειναι ηλίου φαεινοτερον πως ο λαμπρος καλλιτεχνης που σας εθεσε το εν λογω ερωτημα ειναι ενας πολιτικά ανενταχτος δημιουργος, ενας ενθερμος υπέρμαχος της αυτονομίας της Τέχνεως. Διατι λοιπόν πολιτικοποιειτε την συζητησην; Αλλα εννοια σας κι εχει ο καιρος (γαρ εγγύς) γυρισματα. Εις το εγγυς μέλλον προκειται να αξιοποιησομεν καταλληλως το καλλιτεχνικο σας ταλέντο εις τον τομέαν της ...οδοποιίας.
Ζητω η Τέχνη.; June 12, 2008 at 12:46 AM
Anonymous said...: Κι ενα τελευταιο.
Μια και μιλαμε για (με το συμπάθειον) χυσια, προσεξατε σας παρακαλω το εκτενές σχόλιον του λαμπρού καλλιτέχνεως. Παρατηρειτε την σταδιακήν κορυφωσην του ναρκισιστικου παροξυσμού; Ε, λοιπόν στοιχηματιζω οτι πάνω εις την τελευταιαν φρασην εξπερμάτωσε ο μετρ. (Αξιος! Αξιος!); June 12, 2008 at 1:13 AM
Anonymous said...: χαχαχαχ!; June 12, 2008 at 3:32 AM
Yellow Kid said...: Χαχαχαχαχα! Ρε, Ιματζινε με αυτό το "μαλλιάς" μου θύμησες κατι εφημερίδες του '70 που γραφανε "Σαρώνουν οι μαλλίαδες στην Αμερική" για τους Roling Stones και τους Beatles!

Helooo? Εχoυμε 2008, οχι 1970!; June 12, 2008 at 12:53 PM
Κυρά-Φλάντζενα said...: Αχ Ιματζινε μου, εσύ τόσο καλό παιδί που μίσείς τους κομμουνιστές και είσαι και καλός ζωγράφος, θα ήθελα να σου παραγγείλω ενα έργο για την κρεβατοκάμαρα μας:

Θέλω να απεικονίζει τον Λένιν (ή τον Λέννον-και αυτός κουμουνιστής ήτανε-μας κάνει) γυμνό, μέσα στην Κόκκινη Πλατεία, καθιστό ανάμεσα στους Σταλιν και Κορμπατσώφ που θα είναι όρθιοι με πεταμενα εξω τα-(χιχι)-πουλάκια τους και ο Λένιν (η ο Λεννον) να τους τραβαει -(χιχιχι, ντεπομαι)-μαλακία!

Αμε, αγορι μου! Εσυ που είσαι καλός στις ιστορικές αναπαραστασεις. Μπορείς να μου το έχεις ετοιμο μέχρι την Δευτερα γιατί το βιάζομαι;; June 12, 2008 at 2:45 PM
-=IMAGINOS=- said...: Αμάν ρε παίδες, δεν έχετε πια καθόλου αίσθηση του χιούμορ?

@Yellow
Τι να κάνω, ο ένας καράφλας ο άλλος μαλλιάς. Αμα ήταν μουσάτος, θα έλεγα ο μουσάτος, άμα φόραγε πορτατίφ στο κεφάλι, θα έλεγα αυτός με το πορτατιφ στο κεφάλι, τι το περίεργο βρίσκεις?

@Κυρά Φλάτζενα
Το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Σε μία εβδομάδα δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω, απευθυνθείτε στον Τιερί Ντε Κορντιέ που δημιουργεί ανάλογα έργα και παίρνει μέρος και ο ίδιος στα θέματα του, ζωντανό πράγμα μόνο προσέξτε μη σας πάρει κάνα βόλι αν και στην ηλικία σας είναι ακίνδυνο χαχαχα; June 12, 2008 at 3:55 PM
Anonymous said...: Και γιατί να μην χύνει κάποιος στη μούρη τον Τσέ;
Ενας ώριμος άνθρωπος δεν ειδωλολατρεύει τα σύμβολα και δεν ενοχλείται όταν κάποιος αντίπαλός τους (και όχι μόνο) τα δοκιμάζει με το σφυρί της ασέβειας. Μόνο οι ταλιμπάν και τα ταλιμπανοειδή νιώθουν την προσβολή στα σύμβολά τους σαν βιασμό.
Εξάλλου, ο Τσέ μπορεί να ήταν ήρωας και συνεπής στις αξίες του και να πέθανε γι'αυτές, αλλά έχτισε και στρατόπεδα συγκεντρώσεως για τους ομοφυλόφιλους της Κούβας. Δεν πετάξαμε όλοι τους θεούς και τους αγίους για να βάλουμε στη θέση τους τα icons του κομμουνισμού.; June 13, 2008 at 3:39 PM
Dr_MAD said...: Τέχνη κάνω κι εγώ που χειρουργώ. Αλλά κανείς δεν το μετράει. Να αρχίσω δλδ να κλείνω κοιλιές όπως νά'ναι?; June 15, 2008 at 7:43 AM
Αόρατη Μελάνη said...: Εγώ πάλι λατρεύω τον πίνακα "Ο Λένιν στο Παρίσι".

Ένας λάτρης του Λένιν έχει συλλέξει κάθε τι σχετικό με τον Λένιν. του λείπει μόνον ένας πίνακας με τίτλο "Ο Λένιν στο Παρίσι". Πληροφορείται ότι τον έχει μια γιαγιά κάπου στην Αγία Πετρούπολη (sic). Τη βρίσκει, την ικετεύει να του τον πουλήσει, αυτή δέχεται, τσεπώνει προκαταβολιά το παραδάκι και του φέρνει τον πίνακα.

Ο πίνακας απεικονίζει μια γκόμενα γυμνή στα γόνατα να παίρνει τσιμπούκι (με το μπαρδόν) σε έναν όρθιο επίσης γυμνό τύπο.

- Ποια είν' αυτή; λέει έκπληκτος ο συλλέκτης.

- Η γυναίκα του Λένιν.

- Κι αυτός ποιος είναι;

- Ο καλύτερος φίλος του Λένιν.

- Κι ο Λένιν που είναι;

- Στο Παρίσι!; June 17, 2008 at 8:29 AM