Wednesday, January 30, 2008

Ας συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην κακογουστιά και την βλακεία των καιρών.

.

Άνοιξη
Έτσι τους βλέπω εγώ τους κήπους


Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά το ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση της νιότης
σαλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...

Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατέλειωτο σα βάσανο, προς τ' άστρα
σηκώνει τη μαυρίλα του, διψώντας τον αέρα.

Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δυο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισιά τους
τα χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.



Καρυωτάκης Κώστας


Λυπάμαι πολύ που αναγκάστηκα να διακόψω το αντιναζιστικό μου παραλήρημα, θα επανέλθω αμέσως (ευχαριστώ τον Αμμο για την πρόσκληση)
.

5 comments:

Selini Σελήνη said...

υποκλίνομαι!
"Βυθίζει κάποια μυγδαλιά το ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό..."
έτσι, στο βάθος κήπος!
:)

ΠΡΕΖΑ TV said...

Εμεις αντιστεκομαστε...Αλλα δυστυχως δεν ειμαστε πλεον και τοσοι πολλοι...

Urfurslaag said...

@ Σελήνη: τίποτα δεν ειναι τυχαίο κυρλία μου.


@ Πρεζα: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΕΖΑ!!!!!!

Anonymous said...

Χαρά μου αγαπητέ Ουρφ. Το συγκεκριμένο ποίημα έχει μελοποιηθεί πολύ όμορφα από την Πλάτωνος, στο δίσκο "καρυωτάκης"

Urfurslaag said...

Ναι, το γνωρίζω και μάλιστα το έχω ανεβάσει στο ποντκαστ μου (κάνε κλικ στο πλέι του πλέιερ στα δεξιά της σελίδας...)