Πολιτικά το καταλαβαίνω αυτό που λες. Αν όμως το πάρω γενικότερα, δε βλέπω που σταματάνε οι "γυάλινοι τοίχοι" του σπιτιού μου: στο μέιλ μου, στο msn μου, στα γραπτά μηνύματα, στα τηλεφωνήματα, στις τυπικές πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις; Σίγουρα όχι στο μπλογκ μου.
Ζωή είναι ότι κάνουμε ή μας συμβαίνει όσο είμαστε ζωντανοί. Ζωντανοί είμαστε όσο λειτουργεί (έστω και υποτυποδώς) ο εγκέφαλός μας. Ζωή είναι έξω, ζωή είναι και μέσα. Στο ίντερνετ μπορεί να ζεί κανείς έντονα ή άτονα όπως και εκτός ίντερνετ. Στα μπλογκ όμως ο τρόπος σκέψης και η αισθητική του καθένα είναι εμφανής και προσβάσιμη σε όλους. Έτσι γνωρίζω πως η Τινκ έχει δύο τατουάζ ή ότι έχει μια ελαφρά ομοφοβία (χιχι μη με γαμεύσεις Τινκ, αν και θα είχε ενδιαφέρον)
Το γυάλινο σπίτι έχει να κάνει με τις δικές μας επιλογές διαφάνειας και όχι με την κρυφή παρακολούθηση που γίνεται στο μέιλ η στο τσατ.
Ναι πολιτικά το σκέφτομαι Αμμο αλλά με την ευρύτερη έννοια φυσικά. Και πράγματι ο τελικός στόχος είναι η απόλυτη διαφάνεια με την έννοια να μην έχουμε να κρύψουμε τίποτα, να μη φοβόμαστε να πούμε για αυτό που είμαστε ή αυτό που κάνουμε.
Και το μπλόγκινγκ είναι όσο πιο κοντά έχουμε φτάσει ποτέ στο να μιλάμε ανοιχτά και ελεύθερα.
Σόρυ για το λογίδιο. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Λευτεριά στη Δάφνη Μπόκοτα.
1 στους 10 είναι αυτός που μιλάει ελεύθερα, έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή με τις λίγες βόλτες που κάνω.Ο κυριότερος στόχος όλων είναι να γίνουν αγαπητοί στους άλλους, "κοσμοαγάπητοι" που λέμε εμείς. Το γιατί δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια. Δεν είναι χειρότερη η αυτολογοκρισία απο την λογοκρισία; Όλοι γίναμε του μαζοχισμού; Σου δίνεται η ευκαιρία να είσαι ο εαυτός σου και επιλέγεις να είσαι αυτό που θα είναι αρεστό στους άλλους. Τσαντίζομαι απίστευτα μ αυτό.
4 έχω όχι 2. Λευτεριά στο αντεράκι του Κοιλιόδουλου.
Φυσικά είναι η αυτολογοκρισία χειρότερη από τη λογοκρισία αλλά η πρώτη είναι προϊόν της δεύτερης. Δεν θα έγραφα για φούντες στο μπλογκ μου αν την άλλη μέρα βρισκόμουνα δεμένος στην ασφάλεια να με δέρνει κάνας κομπλεξικός σκατίμπατσος.
Το να θέλουμε να γινόμαστε αρεστοί και να μας αγαπάνε είναι κατανοητό. Αλλά το να μην είμαστε επιλεκτικοί στο από ποιούς αναζητούμε αυτή την αγάπη και να θέλουμε να είμαστε κοσμαγάπητοι είναι θλιβερό.
εεε δηλαδή θέλω να με αγαπάνε άνθρωποι σαν εσένα Τινκ και να βάζουν και λίγο σάλιο όταν με γαμάνε.
Διατηρώ το δικαίωμα να μπλογκάρω ανώνυμα.Διατηρώ το δικαίωμα να μην αποκαλύπτω τις πηγές μου.Διατηρώ το δικαίωμα να υπερασπιστώ τον σέρβερ που με φιλοξενεί από την κυβέρνηση.Διατηρώ το δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στο μπλογκ μου ως μέσο ενημέρωσης ή ως έργο τέχνης.Διατηρώ το δικαίωμα να κρίνομαι για την αξιοπιστία μου από τους αναγνώστες και όχι από την κυβέρνηση.Διατηρώ το δικαίωμα να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου με κάθε μη βίαιο μέσο.
14 comments:
Ωρες ωρες το εχω σκεφτεί.
Θέλω να ζήσω έξω, όχι μεσα.
Προσπαθώ.
θα το έθτα σωστότερα:σε ενα γυάλινο παλατάκι διπλα στην θάλασσα..
ρε formerly known as "ρε καθήκι",
ΠΑΛΙ άφησες τα πόδια σου αξούριστα και φαινόσαντε όξω από τα τζάμια?
madame λολίτα,
παλατάκι? βασιλόφρων είστε? μια και σας αρέσει η θάλασσα, να σας χαρίσω ένα ζεύγος υποδήματα από τσιμέντο ταχείας πήξεως να την βλέπετε εκ των έσω?
Dr., δώνε χάπια αβέρτα!!!
Ουρφ,
που ακριβώς θυμίζει ζωή το μπλόγκινγκ καρντιά μου; Σε γυάλινο ή μη σπίτι, ζωή ΠΟΥ είδες ήθελα να ξέρω.
(μη πεις "η ζωή είναι εκεί έξω" θα σε γαμεύσω άνευ συέλου κι εσένα, νοου οφενς)
Πολιτικά το καταλαβαίνω αυτό που λες. Αν όμως το πάρω γενικότερα, δε βλέπω που σταματάνε οι "γυάλινοι τοίχοι" του σπιτιού μου: στο μέιλ μου, στο msn μου, στα γραπτά μηνύματα, στα τηλεφωνήματα, στις τυπικές πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις; Σίγουρα όχι στο μπλογκ μου.
ρε formerly known as "ρε καθήκι",
ο στόχος της ελευθερίας αυτός είναι. Η διάφανεια. Γι' αυτό πρέπει όλοι να ζούμε σε "γυάλινα σπίτια".
(Χαιρετίσματα κυρία λολίτα-φρειδερίκη)
Ζωή είναι ότι κάνουμε ή μας συμβαίνει όσο είμαστε ζωντανοί. Ζωντανοί είμαστε όσο λειτουργεί (έστω και υποτυποδώς) ο εγκέφαλός μας. Ζωή είναι έξω, ζωή είναι και μέσα. Στο ίντερνετ μπορεί να ζεί κανείς έντονα ή άτονα όπως και εκτός ίντερνετ. Στα μπλογκ όμως ο τρόπος σκέψης και η αισθητική του καθένα είναι εμφανής και προσβάσιμη σε όλους. Έτσι γνωρίζω πως η Τινκ έχει δύο τατουάζ ή ότι έχει μια ελαφρά ομοφοβία (χιχι μη με γαμεύσεις Τινκ, αν και θα είχε ενδιαφέρον)
Το γυάλινο σπίτι έχει να κάνει με τις δικές μας επιλογές διαφάνειας και όχι με την κρυφή παρακολούθηση που γίνεται στο μέιλ η στο τσατ.
Ναι πολιτικά το σκέφτομαι Αμμο αλλά με την ευρύτερη έννοια φυσικά. Και πράγματι ο τελικός στόχος είναι η απόλυτη διαφάνεια με την έννοια να μην έχουμε να κρύψουμε τίποτα, να μη φοβόμαστε να πούμε για αυτό που είμαστε ή αυτό που κάνουμε.
Και το μπλόγκινγκ είναι όσο πιο κοντά έχουμε φτάσει ποτέ στο να μιλάμε ανοιχτά και ελεύθερα.
Σόρυ για το λογίδιο. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Λευτεριά στη Δάφνη Μπόκοτα.
ρε formerly known as "ρε καθήκι",
άμα ΔΕΝ είμαστε διάφανοι, καταρρακώνεται η αξιοπιστία μας.
Γι' αυτό ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΝΑ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ.
(Χαιρετίσματα μεγαλειοτάτη λολίτα-φρειδερίκη)
1 στους 10 είναι αυτός που μιλάει ελεύθερα, έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή με τις λίγες βόλτες που κάνω.Ο κυριότερος στόχος όλων είναι να γίνουν αγαπητοί στους άλλους, "κοσμοαγάπητοι" που λέμε εμείς. Το γιατί δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια. Δεν είναι χειρότερη η αυτολογοκρισία απο την λογοκρισία; Όλοι γίναμε του μαζοχισμού;
Σου δίνεται η ευκαιρία να είσαι ο εαυτός σου και επιλέγεις να είσαι αυτό που θα είναι αρεστό στους άλλους. Τσαντίζομαι απίστευτα μ αυτό.
4 έχω όχι 2.
Λευτεριά στο αντεράκι του Κοιλιόδουλου.
Φυσικά είναι η αυτολογοκρισία χειρότερη από τη λογοκρισία αλλά η πρώτη είναι προϊόν της δεύτερης. Δεν θα έγραφα για φούντες στο μπλογκ μου αν την άλλη μέρα βρισκόμουνα δεμένος στην ασφάλεια να με δέρνει κάνας κομπλεξικός σκατίμπατσος.
Το να θέλουμε να γινόμαστε αρεστοί και να μας αγαπάνε είναι κατανοητό. Αλλά το να μην είμαστε επιλεκτικοί στο από ποιούς αναζητούμε αυτή την αγάπη και να θέλουμε να είμαστε κοσμαγάπητοι είναι θλιβερό.
εεε δηλαδή θέλω να με αγαπάνε άνθρωποι σαν εσένα Τινκ και να βάζουν και λίγο σάλιο όταν με γαμάνε.
Λευτεριά και Βαζελίνη.
ρε formerly known as "ρε καθήκι",
πες της κοπελλιάς (sic) ότι όλα γινόσανε (sic) για το κονόμι.
Παράδειγμα: Άμαν (sic) δεν είναι αρεστός ο blogger στους free-press-άδες δε πέφτουνε τα τάλαρα. (Κάνε την αντιστοιχία και θα δεις ότι ισχύει σε όλα.)
Ένεκα το "πάπλωμα" η αυτολογοκρισία και το να μας αγαπάνε όλοι.
"Καλά συλλογάται, όποιος ελεύθερα συλλογάται"
(εγώ αυτολογοκρίνομαι μη υπογράφοντας γιατί είμαι πολύ βρωμόστομος-don't want to associate a nice blog like yours with "you know what" shit)
Με είχε πάει αλλού η ελλειπτικότητα του ποστ, αλλά συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο σου στη συνέχεια. Κι εγώ με αυτή τη λογική μπλογκάρω.
Post a Comment