Tuesday, February 13, 2007

Μακαρονάδα με την Ou Ming

Την τελευταία φορά που μου έκανε το τραπέζι, η Ou Ming είχε μαγειρέψει ένα φαγητό μπλε. Δεν είναι υπερβολή και δεν έχει να κάνει με αχρωματοψίες και τα τοιαύτα. Το φαγητό ήταν μπλε ουλτραμέρ, μια σπεσιαλιτέ της Ou Ming από την πατρίδα της: νερόβραστο κόκκινο λάχανο με ρύζι. Επειδή όμως το λάχανο ήταν πολύ οικολογικό ξέβαφε μπλε.

Και μια που την τελευταία φορά που της έκανα εγώ το τραπέζι φάγαμε χούμους κονσέρβα, αποφασίσαμε να φάμε έξω.

Πήγαμε λοιπόν σε ένα φαινομενικά ψιλοκυριλέ ιταλικό εστιατόριο. Παραγγείλαμε μια μακαρονάδες, μια σπαρτιατική η Ou Ming και μια αδιανόητα εξεζητημένη εγώ, ανταλλάξαμε πιάτα γιατί απογοητευτήκαμε και οι δύο από αυτό που μας σερβίρισαν, και τελικά τα φάγαμε τα μακαρόνια μας από μέσα προς τα έξω γιατί είμαστε αντικομφορμιστές, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο άλλη μια γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του κατεστημένου.

Ως καλλιτέχνες και διανοούμενοι μιλήσαμε αποκλειστικά για εικαστικά, λογοτεχνία και ψυχανάλυση, και δεν είπαμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για σεξ, δεν κάναμε ούτε ένα κουτσομπολιό, και γενικότερα δεν ρίξαμε το επίπεδο της συζήτησης ούτε ένα δευτερόλεπτο*. Η οικονομία αυτή στη σκέψη προκάλεσε μια εκπληκτική διαύγεια, η οποία μας βοήθησε να εξαγάγουμε με ασφάλεια κάποια συμπεράσματα, αλλά και να διατυπώσουμε κάποια ερωτήματα για τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας.

1. Είναι όλοι διανοούμενοι ή εγώ έχω καιρό να βγω έξω;

2. Ειναι όλοι ψηλοί ή είναι κοντές οι καρέκλες;

3. Οι άνθρωποι της διανόησης είναι πολύ σοβαροί και βαριούνται όταν βγαίνουν για φαγητό.

4. Δεν υπάρχουν αρκετά μπλε φαγητά.

Κατόπιν τούτου και μια που είμαστε και οι δύο άνθρωποι της δράσης -αν και διανοούμενοι- προτείνουμε ως απάντηση στις παραπάνω παρατηρήσεις μια πανανθρώπινη προσπάθεια για τη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών.

Απευθύνω λοιπόν έκκληση στους πολυπληθείς και πολυλατρεμένους αναγνώστες μου να συμβάλλουν στη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών, συντείνοντας έτσι στη διασκέδαση των συνανθρώπων μας της διανόησης, οι οποίοι μη βλέποντας αρκετά μπλε φαγητά όταν βγαίνουν να φάνε καταθλίβονται, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στα ψυχοφάρμακα, στις ψυχοθεραπείες και μερικές φορές, ακόμη χειρότερα, στη συγγραφή μυθιστορημάτων.

* Το κείμενο έχει ελεγχθεί αυστηρά και λογοκριθεί από την Ου Μινγκ (επίσης αυστηρά).

10 comments:

Urfurslaag said...

Αυτό το σχόλιο είναι απάτη, ίσα-ίσα να σπάσει η μηδενίλα.

ou ming said...

Τώρα, τα σχόλια είναι λίγα ή εσύ είσαι άπληστος;

Urfurslaag said...

@Urfurslaag ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
@ ou ming κυρία μου η εμμονή σας με το άτομό μου, μου προκαλεί έκπληξη. Ο δε ενικός σας μου προκαλεί σοκ.

Περαστικός said...

Εγώ απλώς περνάω, δεν μετράει το σχόλιο.

Anonymous said...

Τσσσσσσσσ! Ωπα! Τώρα το'δα! Και γαμώ τα Μπλόγκα!

ou ming said...

Μα τι έχετε πάθει με τον Σπύρο Δερβενιώτη;

Anonymous said...

Τον μισώ

Urfurslaag said...

@ou ming τίποτα, μου πέρασε. Τώρα έπαθα με τον Βενιζέλο.
@bebop ποιός είσθε κύριε και τι μουσική είναι αυτη που ακούτε;

Anonymous said...

Είμαι o μπι και ακούω μποπ

Urfurslaag said...

Δεν ακούτε μπαχ να γίνετε και λίγο μπονγκ;