...δέν απαλλάσει από την σκέψη.
Γ.Λετς
Wednesday, February 28, 2007
Tuesday, February 27, 2007
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΑΜΟΥ - ένα φωτοπόστ
Πήγα με το ξαδελφάκι μου το φωτογράφο και έκανε μερικά σχέδια της εκκλησίας στην οποία θα τελεστεί η σεμνή τελετή μεταξύ του γράφοντος και του μπλόγκερ Sykia.
πλησιάζοντας...
φτάνοντας...
κοιτώντας...
και λαλώντας!
πλησιάζοντας...
φτάνοντας...
κοιτώντας...
και λαλώντας!Monday, February 26, 2007
«Πούτσο και ξύλο»!
Αναδημοσιεύω από τον πιτσιρικά και προσυπογράφω:
Με την ψυχή στο στόμα βγαίνεις από την αίθουσα του κινηματογράφου «ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ». Αν έχεις ψυχή. Από τις ελάχιστες φορές που η κινηματογραφική οθόνη γίνεται καθρέφτης. Μάγκες, σπάσατε τους καθρέφτες αλλά αυτοί είστε – πάρτε τα! Αμήχανα γελάκια, μερικά χάχανα και στο τέλος σιωπή. Κανείς δεν κοιτάει τον άλλον. Ο καθένας μόνος του – και ο εαυτός του χώρια. Μια κυρία πηγαίνει στην τουαλέτα του κινηματογράφου μετά το τέλος της ταινίας. Της πέφτει η τσάντα. ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ! Το λέει στην τσάντα ή σε κάποιον άλλον που δεν είναι παρών; Μήπως στον εαυτό της;
Εύγε στον Οικονομίδη και σε όλους τους συντελεστές. Μη χάσετε αυτήν την ταινία. Πηγαίνετε νωρίς στον κινηματογράφο γιατί ως και τα σκαμπό του μπαρ μπήκαν στην αίθουσα για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος. Η ταινία "Η Ψυχή στο Στόμα" προβάλλεται σε μια μόνο αίθουσα στην Αθήνα και σε μια ακόμα στη Θεσσαλονίκη, γιατί δεν μπορούσε να βρει ...διανομή. Μαλάκες, καριόληδες, άχρηστοι, αυτή είναι η ταινία της χρονιάς - την πατήσατε. «Πούτσο και ξύλο»!
Στο φουαγιέ του κινηματογράφου μπορείτε να δείτε την έκθεση «Βία στην καθημερινότητα» που διοργανώνει το περιοδικό «9» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» - συμμετέχουν με έργα τους 17 Έλληνες κομίστες. Πολύ ωραία έκθεση αλλά δείτε την πριν την ταινία – μετά δεν θα μπορείτε…
Με την ψυχή στο στόμα βγαίνεις από την αίθουσα του κινηματογράφου «ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ». Αν έχεις ψυχή. Από τις ελάχιστες φορές που η κινηματογραφική οθόνη γίνεται καθρέφτης. Μάγκες, σπάσατε τους καθρέφτες αλλά αυτοί είστε – πάρτε τα! Αμήχανα γελάκια, μερικά χάχανα και στο τέλος σιωπή. Κανείς δεν κοιτάει τον άλλον. Ο καθένας μόνος του – και ο εαυτός του χώρια. Μια κυρία πηγαίνει στην τουαλέτα του κινηματογράφου μετά το τέλος της ταινίας. Της πέφτει η τσάντα. ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ! Το λέει στην τσάντα ή σε κάποιον άλλον που δεν είναι παρών; Μήπως στον εαυτό της;
Εύγε στον Οικονομίδη και σε όλους τους συντελεστές. Μη χάσετε αυτήν την ταινία. Πηγαίνετε νωρίς στον κινηματογράφο γιατί ως και τα σκαμπό του μπαρ μπήκαν στην αίθουσα για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος. Η ταινία "Η Ψυχή στο Στόμα" προβάλλεται σε μια μόνο αίθουσα στην Αθήνα και σε μια ακόμα στη Θεσσαλονίκη, γιατί δεν μπορούσε να βρει ...διανομή. Μαλάκες, καριόληδες, άχρηστοι, αυτή είναι η ταινία της χρονιάς - την πατήσατε. «Πούτσο και ξύλο»!
Στο φουαγιέ του κινηματογράφου μπορείτε να δείτε την έκθεση «Βία στην καθημερινότητα» που διοργανώνει το περιοδικό «9» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» - συμμετέχουν με έργα τους 17 Έλληνες κομίστες. Πολύ ωραία έκθεση αλλά δείτε την πριν την ταινία – μετά δεν θα μπορείτε…
Ευχαριστώ Μαρία!
Για να εορτάσουμε τις 1000 πέιτζ λόαντς μετα από 10 μέρες μπλόγκινγκ και επειδή μου έφυγε το χέρι δέκα μέρες τώρα να φορτώνω την σελίδα μου, αποφάσισα να κάνω το βλογκ μου λίγο πιο βίζουαλ.
Αλλά και μετα από πιεστική απαίτηση του πληθυσμιακά εκρυγνιόμενου κοινού μου (ο Tsouzei alla mou aresei και ο Yellow Kid) θα δημοσιεύσω την πρώτη εικόνα σε αυτό το βλογκ, που είναι φυσικά μια ολόσωμη φωτό μου, την οποία τράβηξε το ξαδερφάκι μου ο φωτογράφος :
Αλλά και μετα από πιεστική απαίτηση του πληθυσμιακά εκρυγνιόμενου κοινού μου (ο Tsouzei alla mou aresei και ο Yellow Kid) θα δημοσιεύσω την πρώτη εικόνα σε αυτό το βλογκ, που είναι φυσικά μια ολόσωμη φωτό μου, την οποία τράβηξε το ξαδερφάκι μου ο φωτογράφος :
Friday, February 23, 2007
Η Αποκάλυψις Του Γιάννη
Υπερήφανα παρουσιάζω ένα μοναδικό δείγμα παραληρηματικής γραφής που βρήκα ψάχνοντας στο ιντερνέ. Αναδημοσιεύω το πρώτο μέρος, τα υπόλοιπα τρία θα τα βρει το φιλοθεάμον και φιλάληθες κοινό του βλογκ μας στο βλογκ που διατηρεί το ξαδερφάκι μου ο φωτογράφος:
Η Αποκάλυψις Του Γιάννη
Ι. ΛΑΧΝΟΣ
Τα χρυσάνθεμα αφού κοκκινίσουν τρεις φορές, και ο Φονιάς ξαναβρεί το προφίλ του, σεισμός θα γίνει και τρεις μικροί θα ακολουθήσουν και μόνο τα βιβλία του Επισκέπτη θα πέσουν απ’ το ράφι.
Τα ζώα και οι συνταξιούχοι θα τρελαθούν. Οι μαύρες αγελάδες μέλι θα βγάζουν, ενώ οι σιελ-μαρέν σκατά. Τα τέρατα που θα βγουν από την κοιλιά της Παιανίζουσας Κοινωνικής Πρόνοιας δεν θα είναι στον αριθμό ούτε ένα, ούτε δύο ούτε τρία, αλλά το Νέο Σκυλί μιας δισκογραφικής βιομηχανίας.
Αστραπές και κεραυνοί θα καλύψουν τη χώρα και τα Σκυλιά δεμένα.
Για κάθε πουλί που θα σκοτώνεται από τους κυνηγούς ένας καλλιτέχνης χάνει το φως του.
Για κάθε ανθρώπινο θύμα από άνθρωπο ακόμα ένα ορθογραφικό λάθος.
Με μια κραυγή σαν ουρλιαχτό μοναχικού ουραγκοτάγκου, φως, νερό, τηλέφωνο, πετρέλαιο και σύνδεση στο Ιντερνέτ θα σβήσει και η μπλογκόσφαιρα θα τσακιστεί σε διακόσια τριάντα τρία κρυστάλινα γοβάκια.
Μια πράσινη μυρωδιά από τριγωνομετρία θα καλύψει τη Γη και οι Πρωθυπουργοί από δω και μπρος θα γεννιούνται νεκροί.
Η Αποκάλυψις Του Γιάννη
Ι. ΛΑΧΝΟΣ
Τα χρυσάνθεμα αφού κοκκινίσουν τρεις φορές, και ο Φονιάς ξαναβρεί το προφίλ του, σεισμός θα γίνει και τρεις μικροί θα ακολουθήσουν και μόνο τα βιβλία του Επισκέπτη θα πέσουν απ’ το ράφι.
Τα ζώα και οι συνταξιούχοι θα τρελαθούν. Οι μαύρες αγελάδες μέλι θα βγάζουν, ενώ οι σιελ-μαρέν σκατά. Τα τέρατα που θα βγουν από την κοιλιά της Παιανίζουσας Κοινωνικής Πρόνοιας δεν θα είναι στον αριθμό ούτε ένα, ούτε δύο ούτε τρία, αλλά το Νέο Σκυλί μιας δισκογραφικής βιομηχανίας.
Αστραπές και κεραυνοί θα καλύψουν τη χώρα και τα Σκυλιά δεμένα.
Για κάθε πουλί που θα σκοτώνεται από τους κυνηγούς ένας καλλιτέχνης χάνει το φως του.
Για κάθε ανθρώπινο θύμα από άνθρωπο ακόμα ένα ορθογραφικό λάθος.
Με μια κραυγή σαν ουρλιαχτό μοναχικού ουραγκοτάγκου, φως, νερό, τηλέφωνο, πετρέλαιο και σύνδεση στο Ιντερνέτ θα σβήσει και η μπλογκόσφαιρα θα τσακιστεί σε διακόσια τριάντα τρία κρυστάλινα γοβάκια.
Μια πράσινη μυρωδιά από τριγωνομετρία θα καλύψει τη Γη και οι Πρωθυπουργοί από δω και μπρος θα γεννιούνται νεκροί.
Wednesday, February 21, 2007
Ποιος γαμάει το Βουλγαράκι;* - παρτ ουάν
Η θέση του υπουργού Παιδείας, στη Μασχάλη της Αλβανίας όπου ζω, έχει αποδειχθεί μείζουσας σημασίας από την τρέχουσα κυβέρνηση. Είναι άλλωστε το αναψυκτήριο άχρηστων στελεχών που αράζουν λίγο καιρό εκεί, πίνουν κάνα καφέ, βλέπουν και καμιά ταινιούλα μέχρι να περάσει η ώρα, να ξεχάσει ο κοσμάκης την τελευταία χοντρή μαλακία που κάνανε και να πάνε σε κάνα πιο πιασάρικο υπουργείο, το Εθνικού Πολέμου ας πούμε, που και αρπαχτές καλύτερες έχει και δε σου πρήζει και το Σπανιουδάκι τ' αρχίδια κάθε τρεις και λίγο.
Έτσι, μετά την εμπνευσμένη επιλογή να κρατήσει ο ίδιος ο Κοιλιόδουλος Κρετίνος το Πολιτισμού το παρέδωσε στην αμέσως πιο λογική επιλογή: Το Χαζό του Χωριού. Πραγματικά είναι το μόνο στέλεχος που κάνει το Κωστάκι να μοιάζει λιγότερο καθυστερημένο, αλλά έχει και άλλα δύο καθοριστικά προσόντα: φωτογενή καράφλα και ηλιοκαμμένα μπράτσα. Εύγε! Το τιμόνι του πολιτισμού της χώρας που η πρωτεύουσά της χτίστηκε γύρω από την ακρόπολη ανέλαβε ο Ήθελα - να - γίνω - μαουνιέρης - αλλά - η - μαμά - ήθελε - να - γίνω - υπουργός. Η απορία που κρέμεται από τα χείλη όλων των Μασχαλητών είναι: Ποιος υπουργός είναι ακόμη πιο βλάκας και από το Βουλγαράκι και θα κάνει την επόμενη χοντρομαλακία; Ο Γαϊδουρογκούφη έχει καβατζωθεί στο υπουργείο Χρεωκοπίας. Μήπως ο ουάν εντ όνλι Πολύβλακας; Ή ίσως-ίσως ακόμη και αυτός ο αληθινός ένας Φραντζολιάδης;
*Φυσικά δεν αναφέρομαι στο ποιος ασχολείται με τον κωλαρίνο του υπουργάρα μας (φαντάζομαι κανείς), αλλά στος ποιος ασχολείται με το τι έχει να πει (φαντάζομαι κανείς).
Έτσι, μετά την εμπνευσμένη επιλογή να κρατήσει ο ίδιος ο Κοιλιόδουλος Κρετίνος το Πολιτισμού το παρέδωσε στην αμέσως πιο λογική επιλογή: Το Χαζό του Χωριού. Πραγματικά είναι το μόνο στέλεχος που κάνει το Κωστάκι να μοιάζει λιγότερο καθυστερημένο, αλλά έχει και άλλα δύο καθοριστικά προσόντα: φωτογενή καράφλα και ηλιοκαμμένα μπράτσα. Εύγε! Το τιμόνι του πολιτισμού της χώρας που η πρωτεύουσά της χτίστηκε γύρω από την ακρόπολη ανέλαβε ο Ήθελα - να - γίνω - μαουνιέρης - αλλά - η - μαμά - ήθελε - να - γίνω - υπουργός. Η απορία που κρέμεται από τα χείλη όλων των Μασχαλητών είναι: Ποιος υπουργός είναι ακόμη πιο βλάκας και από το Βουλγαράκι και θα κάνει την επόμενη χοντρομαλακία; Ο Γαϊδουρογκούφη έχει καβατζωθεί στο υπουργείο Χρεωκοπίας. Μήπως ο ουάν εντ όνλι Πολύβλακας; Ή ίσως-ίσως ακόμη και αυτός ο αληθινός ένας Φραντζολιάδης;
*Φυσικά δεν αναφέρομαι στο ποιος ασχολείται με τον κωλαρίνο του υπουργάρα μας (φαντάζομαι κανείς), αλλά στος ποιος ασχολείται με το τι έχει να πει (φαντάζομαι κανείς).
Monday, February 19, 2007
Γιατί λατρεύω τον Χριστόδουλα
Ορμόμενος από το αντιχριστιανικό μένος που παρατηρώ σε σχόλια πολλών συναδέλφων βλόγκερς, και μια που έχω παρατηρήσει σε αρκετούς από αυτούς πως αυτό το μένος συνοδεύεται από προσκολλήσεις σε άλλου είδους μαγικές προσεγγίσεις (πχ ζώδια στο προφίλ κλπ) ένιωσα την ανάγκη να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα:
Η μαγεία παραμένει μαγεία ότι μορφή και να έχει.
Η μαγεία έρχεται σε σύγκρουση με κάθε μορφής λογική σκέψη ή ανάλυση γιατί είναι αξιωματική.
Δηλαδή όταν ο Χριστόδουλας λέει ότι υπάρχει ένα παντοδύναμο πλάσμα με δύναμη και σοφία να δημιουργεί κόσμους σε μιά βδομάδα και ότι αυτό το πλάσμα ασχολείται με το τι κάνει ο καθένας μας με το πιπί του ή τον ποπό του, τότε κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο και μάλλον χρήζει νοσηλείας. Τώρα το γεγονός ότι οι συγκυρίες έφεραν τον συγκεκριμένο ασθενή σε μια θέση φαινομενικής εξουσίας και προσπαθεί να φορτώσει την ομοφοβία του και τη μισαλλοδοξία του στους άλλους είναι ένα άλλο θέμα.
Αλλά συνήθως όταν ο τρελός του χωριού σου λέει παλαβομάρες, δεν προσπαθείς να τον αντικρούσεις με λογικά επιχειρήματα. Δεν είναι ο Χριστόδουλας το πρόβλημα. Ούτε οι διάφοροι κακομοίρηδες χριστιανίζοντες κρετίνοι. Το πρόβλημα είναι αυτό πού ήταν πάντα: η βλακεία και η έλλειψη παιδείας.
Η μαγεία παραμένει μαγεία ότι μορφή και να έχει.
Η μαγεία έρχεται σε σύγκρουση με κάθε μορφής λογική σκέψη ή ανάλυση γιατί είναι αξιωματική.
Δηλαδή όταν ο Χριστόδουλας λέει ότι υπάρχει ένα παντοδύναμο πλάσμα με δύναμη και σοφία να δημιουργεί κόσμους σε μιά βδομάδα και ότι αυτό το πλάσμα ασχολείται με το τι κάνει ο καθένας μας με το πιπί του ή τον ποπό του, τότε κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο και μάλλον χρήζει νοσηλείας. Τώρα το γεγονός ότι οι συγκυρίες έφεραν τον συγκεκριμένο ασθενή σε μια θέση φαινομενικής εξουσίας και προσπαθεί να φορτώσει την ομοφοβία του και τη μισαλλοδοξία του στους άλλους είναι ένα άλλο θέμα.
Αλλά συνήθως όταν ο τρελός του χωριού σου λέει παλαβομάρες, δεν προσπαθείς να τον αντικρούσεις με λογικά επιχειρήματα. Δεν είναι ο Χριστόδουλας το πρόβλημα. Ούτε οι διάφοροι κακομοίρηδες χριστιανίζοντες κρετίνοι. Το πρόβλημα είναι αυτό πού ήταν πάντα: η βλακεία και η έλλειψη παιδείας.
Sunday, February 18, 2007
Saturday, February 17, 2007
Πέντε πράγματα για μένα
Ευχαριστώ πολύ την Κουρούνα για την πρόσκληση που μου έστειλε να συμμετάσχω στο μπλογκοπαχνίδι "5 πράγματα για μένα". Οπότε προβαίνω άμεσα σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις:
1. Είμαι 35 χρονών
2. Δεν πιστεύω σε απολύτως καμία μορφή μαγείας
3. Με ανησυχεί κάθε μορφής ρατσισμός
4. Αγαπώ πολύ και εύκολα
5. Μισώ δύσκολα αλλά αβυσσαλέα
6. Ξεπερνάω τα όρια
Ευχαριστώ και πάλι και με χαρά προσκαλώ τους ou ming, un certain plume, yellow kid, Γκαζμέντ Καπλάνι, περαστικός.
Thursday, February 15, 2007
Κύριοι: Θεραπευτήκαμε!
Η Ελλάς επιτέλους έπαψε να είναι ένα απέραντο φρενοκομείο
"Κόβουν τα χρήματα από τις μονάδες ψυχικής υγείας και 350 μονάδες αποασυλοποίησης απειλούνται με κλείσιμο."
Μανώλης Πιμπλής - Ταχυδρόμος
Μου θυμίζει αυτό το καταπληκτικό "όλα καλά, όλα καλά, ρε μαλάκα" με το οποίο ξεκινάει η τελευταία ταινία του Οικονομίδη, ή ακόμα το "μέχρι εδώ όλα καλά" στο "Μίσος" του Κασοβίτς. Η πτώση δέν έχει σημασία, η σύγκρουση μετράει.
Χαίρομαι πάντως που είμαστε καλύτερα σε εθνικό επίπεδο, όπως αποφάνθηκαν οι εθνικοί ιθύνοντες και επαείοντες, οπότε μάλλον εγώ είμαι χειρότερα γιατί έχω την εντύπωση πως η τρέλα πολλαπλασιάζεται, και μάλιστα συμφώνησε μαζί μου και ο ταρίφας που μου συστήθηκε ως "ο Μεσσίας" και, ακόμη πιο μάλιστα, με ευλόγησε όταν βγήκα από το ταξί του.
Θα μου αυξήσω τα χάπια.
Ευχαριστώ
Tuesday, February 13, 2007
Μακαρονάδα με την Ou Ming
Την τελευταία φορά που μου έκανε το τραπέζι, η Ou Ming είχε μαγειρέψει ένα φαγητό μπλε. Δεν είναι υπερβολή και δεν έχει να κάνει με αχρωματοψίες και τα τοιαύτα. Το φαγητό ήταν μπλε ουλτραμέρ, μια σπεσιαλιτέ της Ou Ming από την πατρίδα της: νερόβραστο κόκκινο λάχανο με ρύζι. Επειδή όμως το λάχανο ήταν πολύ οικολογικό ξέβαφε μπλε.
Και μια που την τελευταία φορά που της έκανα εγώ το τραπέζι φάγαμε χούμους κονσέρβα, αποφασίσαμε να φάμε έξω.
Πήγαμε λοιπόν σε ένα φαινομενικά ψιλοκυριλέ ιταλικό εστιατόριο. Παραγγείλαμε μια μακαρονάδες, μια σπαρτιατική η Ou Ming και μια αδιανόητα εξεζητημένη εγώ, ανταλλάξαμε πιάτα γιατί απογοητευτήκαμε και οι δύο από αυτό που μας σερβίρισαν, και τελικά τα φάγαμε τα μακαρόνια μας από μέσα προς τα έξω γιατί είμαστε αντικομφορμιστές, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο άλλη μια γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του κατεστημένου.
Ως καλλιτέχνες και διανοούμενοι μιλήσαμε αποκλειστικά για εικαστικά, λογοτεχνία και ψυχανάλυση, και δεν είπαμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για σεξ, δεν κάναμε ούτε ένα κουτσομπολιό, και γενικότερα δεν ρίξαμε το επίπεδο της συζήτησης ούτε ένα δευτερόλεπτο*. Η οικονομία αυτή στη σκέψη προκάλεσε μια εκπληκτική διαύγεια, η οποία μας βοήθησε να εξαγάγουμε με ασφάλεια κάποια συμπεράσματα, αλλά και να διατυπώσουμε κάποια ερωτήματα για τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας.
1. Είναι όλοι διανοούμενοι ή εγώ έχω καιρό να βγω έξω;
2. Ειναι όλοι ψηλοί ή είναι κοντές οι καρέκλες;
3. Οι άνθρωποι της διανόησης είναι πολύ σοβαροί και βαριούνται όταν βγαίνουν για φαγητό.
4. Δεν υπάρχουν αρκετά μπλε φαγητά.
Κατόπιν τούτου και μια που είμαστε και οι δύο άνθρωποι της δράσης -αν και διανοούμενοι- προτείνουμε ως απάντηση στις παραπάνω παρατηρήσεις μια πανανθρώπινη προσπάθεια για τη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών.
Απευθύνω λοιπόν έκκληση στους πολυπληθείς και πολυλατρεμένους αναγνώστες μου να συμβάλλουν στη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών, συντείνοντας έτσι στη διασκέδαση των συνανθρώπων μας της διανόησης, οι οποίοι μη βλέποντας αρκετά μπλε φαγητά όταν βγαίνουν να φάνε καταθλίβονται, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στα ψυχοφάρμακα, στις ψυχοθεραπείες και μερικές φορές, ακόμη χειρότερα, στη συγγραφή μυθιστορημάτων.
* Το κείμενο έχει ελεγχθεί αυστηρά και λογοκριθεί από την Ου Μινγκ (επίσης αυστηρά).
Και μια που την τελευταία φορά που της έκανα εγώ το τραπέζι φάγαμε χούμους κονσέρβα, αποφασίσαμε να φάμε έξω.
Πήγαμε λοιπόν σε ένα φαινομενικά ψιλοκυριλέ ιταλικό εστιατόριο. Παραγγείλαμε μια μακαρονάδες, μια σπαρτιατική η Ou Ming και μια αδιανόητα εξεζητημένη εγώ, ανταλλάξαμε πιάτα γιατί απογοητευτήκαμε και οι δύο από αυτό που μας σερβίρισαν, και τελικά τα φάγαμε τα μακαρόνια μας από μέσα προς τα έξω γιατί είμαστε αντικομφορμιστές, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο άλλη μια γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του κατεστημένου.
Ως καλλιτέχνες και διανοούμενοι μιλήσαμε αποκλειστικά για εικαστικά, λογοτεχνία και ψυχανάλυση, και δεν είπαμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για σεξ, δεν κάναμε ούτε ένα κουτσομπολιό, και γενικότερα δεν ρίξαμε το επίπεδο της συζήτησης ούτε ένα δευτερόλεπτο*. Η οικονομία αυτή στη σκέψη προκάλεσε μια εκπληκτική διαύγεια, η οποία μας βοήθησε να εξαγάγουμε με ασφάλεια κάποια συμπεράσματα, αλλά και να διατυπώσουμε κάποια ερωτήματα για τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας.
1. Είναι όλοι διανοούμενοι ή εγώ έχω καιρό να βγω έξω;
2. Ειναι όλοι ψηλοί ή είναι κοντές οι καρέκλες;
3. Οι άνθρωποι της διανόησης είναι πολύ σοβαροί και βαριούνται όταν βγαίνουν για φαγητό.
4. Δεν υπάρχουν αρκετά μπλε φαγητά.
Κατόπιν τούτου και μια που είμαστε και οι δύο άνθρωποι της δράσης -αν και διανοούμενοι- προτείνουμε ως απάντηση στις παραπάνω παρατηρήσεις μια πανανθρώπινη προσπάθεια για τη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών.
Απευθύνω λοιπόν έκκληση στους πολυπληθείς και πολυλατρεμένους αναγνώστες μου να συμβάλλουν στη δημιουργία περισσότερων μπλε φαγητών, συντείνοντας έτσι στη διασκέδαση των συνανθρώπων μας της διανόησης, οι οποίοι μη βλέποντας αρκετά μπλε φαγητά όταν βγαίνουν να φάνε καταθλίβονται, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στα ψυχοφάρμακα, στις ψυχοθεραπείες και μερικές φορές, ακόμη χειρότερα, στη συγγραφή μυθιστορημάτων.
* Το κείμενο έχει ελεγχθεί αυστηρά και λογοκριθεί από την Ου Μινγκ (επίσης αυστηρά).
Monday, February 12, 2007
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ - παρτ μπι
Αλλά ο Αλλάχ, ο Μικρούτσικος και η πλύση εγκεφάλου με φώτισαν και με ευλόγησαν με διαύγεια αρκετή για να διακρίνω την αλήθεια!
ΣΤΟΥΣ ΣΚΑΤΙΜΠΑΤΣΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ!!! Αν δε με είχαν σαπίσει οι μπάτσοι στο ξύλο όταν ήμουν νέος έτσι ώστε να με σταματάει τροχονόμος και να νιώθω σαν εβραίος γκέι κομουνιστής που τον σταματά περίπολος των Ες-Ες, ΤΟΤΕ ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΡΑΝΟΣ ΟΤΑΝ ΟΔΗΓΩ ΤΟ ΠΑΠΙ ΜΟΥ. Oπότε θα είχα σκοτωθεί σ’ εκείνη τη γερή τούμπα που έφαγα πριν από κάτι χρόνια στα Κάτω Πατήσια όταν κοπάνησε το, ευτυχώς κρανοφορεμένο, κεφάλι μου στην άσφαλτο ξανά και ξανά, και σε κάθε χτύπημα σκεφτόμουν: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ!
ΣΤΟΥΣ ΣΚΑΤΙΜΠΑΤΣΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ!!! Αν δε με είχαν σαπίσει οι μπάτσοι στο ξύλο όταν ήμουν νέος έτσι ώστε να με σταματάει τροχονόμος και να νιώθω σαν εβραίος γκέι κομουνιστής που τον σταματά περίπολος των Ες-Ες, ΤΟΤΕ ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΡΑΝΟΣ ΟΤΑΝ ΟΔΗΓΩ ΤΟ ΠΑΠΙ ΜΟΥ. Oπότε θα είχα σκοτωθεί σ’ εκείνη τη γερή τούμπα που έφαγα πριν από κάτι χρόνια στα Κάτω Πατήσια όταν κοπάνησε το, ευτυχώς κρανοφορεμένο, κεφάλι μου στην άσφαλτο ξανά και ξανά, και σε κάθε χτύπημα σκεφτόμουν: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ!
Σας αγαπώ
Sunday, February 11, 2007
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ - παρτ έι
Έχω την εντύπωση πως κανένας διανοούμενος, κανένας άνθρωπος του πνεύματος, κανείς που να ξέρει γραφή και ανάγνωση τέλος πάντων, δεν έχει εξετάσει το ζήτημα «μπάτσος» με τρυφερότητα, με ευαισθησία, με αγάπη, σεβασμό και κατανόηση. Έρχομαι λοιπόν εγώ, ο Ούρφουρσλαάγκ, να καλύψω αυτό το ανατριχιαστικό κενό που μας φοβίζει και μας αποπροσανατολίζει.
Προσωπικά έχω φάει πολύ ξύλο από τους μπάτσους διαφόρων ειδών (ομάδα Ζ, ματατζήδες, πληρώματα περιπολικών κ.α.), και επιπλέον πιστεύω πως το έχω φάει αναίτια (η μαύρη αλήθεια είναι πως ουδέποτε άσκησα φυσική βία σε μπάτσο). Τέλος, δεν μπορώ να θυμηθώ να έχω ασκήσει λεκτική βία σε μπάτσο -παρά μόνο διανοητικό έλεγχο. Αντιθέτως έχω απολαύσει μια τεράστια γκάμα από βρισιές, απειλές (κυρίως σεξουαλικές), κατάρες και εκβιασμούς με κύριο αντικείμενο εμένα, αλλά και τους συγγενείς μου, τους προγόνους μου, ακόμα και τα αγέννητα παιδιά μου.
Συνυπολογίζοντας και μια σειρά από άλλες μορφές βασανιστηρίων, όπως τρεξίματα στα κεντρικά, δακτυλικά αποτυπώματα, νύχτες σε κρατητήρια κ.α., νομίζω πως αρκούν για να αναπτύξω ένα τυφλό μίσος για τους μπάτσους, αλλά και μια έντονη μπατσοφοβία, πράγμα εξαιρετικά παράξενο μια που οι άντρες είναι θαρραλέοι -δυστυχώς εγώ έχω φαντασία.
Έτσι, λοιπόν, βάσει των βιωμάτων μου ανέπτυξα μια (ίσως διαταραγμένη –δηλαδή αποκλίνουσα) οπτική, στην οποία οι μπάτσοι είναι κάτι σαν τα σκατά των σκύλων στα πεζοδρόμια. Δε γίνεται να μην περπατάμε στο πεζοδρόμιο από φόβο μήπως τα πατήσουμε, αλλά αν είμαστε λίγο προσεκτικοί ακόμα και τη νύχτα μπορούμε να τα αποφύγουμε, όπως επίσης και τις λάσπες...
Αλλά...
(συνεχίζεται)
Προσωπικά έχω φάει πολύ ξύλο από τους μπάτσους διαφόρων ειδών (ομάδα Ζ, ματατζήδες, πληρώματα περιπολικών κ.α.), και επιπλέον πιστεύω πως το έχω φάει αναίτια (η μαύρη αλήθεια είναι πως ουδέποτε άσκησα φυσική βία σε μπάτσο). Τέλος, δεν μπορώ να θυμηθώ να έχω ασκήσει λεκτική βία σε μπάτσο -παρά μόνο διανοητικό έλεγχο. Αντιθέτως έχω απολαύσει μια τεράστια γκάμα από βρισιές, απειλές (κυρίως σεξουαλικές), κατάρες και εκβιασμούς με κύριο αντικείμενο εμένα, αλλά και τους συγγενείς μου, τους προγόνους μου, ακόμα και τα αγέννητα παιδιά μου.
Συνυπολογίζοντας και μια σειρά από άλλες μορφές βασανιστηρίων, όπως τρεξίματα στα κεντρικά, δακτυλικά αποτυπώματα, νύχτες σε κρατητήρια κ.α., νομίζω πως αρκούν για να αναπτύξω ένα τυφλό μίσος για τους μπάτσους, αλλά και μια έντονη μπατσοφοβία, πράγμα εξαιρετικά παράξενο μια που οι άντρες είναι θαρραλέοι -δυστυχώς εγώ έχω φαντασία.
Έτσι, λοιπόν, βάσει των βιωμάτων μου ανέπτυξα μια (ίσως διαταραγμένη –δηλαδή αποκλίνουσα) οπτική, στην οποία οι μπάτσοι είναι κάτι σαν τα σκατά των σκύλων στα πεζοδρόμια. Δε γίνεται να μην περπατάμε στο πεζοδρόμιο από φόβο μήπως τα πατήσουμε, αλλά αν είμαστε λίγο προσεκτικοί ακόμα και τη νύχτα μπορούμε να τα αποφύγουμε, όπως επίσης και τις λάσπες...
Αλλά...
(συνεχίζεται)
Friday, February 9, 2007
Τμήματα
Προς το πολυπληθές και πολυλατρεμένο μου φανατικό κοινό. Φιλοδοξώ να κατασκευάσω ένα λιτό και απέριττο μπλογκ έναν ύμνο στον μινιμαλισμό και τη λειτουργικότητα σύμφωνα πάντα με τις προσταγές των σοφών πατέρων μας των αρχαίων Ελλήνων αλλά και των σοφών μητέρων μας των θηλυκών που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες για να κάνουν καμιά δουλειά στο σπίτι όσο αυτοί σφάζονταν μεταξύ τους ή γαμούσαν αγοράκια (συχνά και τα δύο ταυτόχρονα- σπουδαίοι άνθρωποι μη το συζητάτε κυρία μου). Αλλά ας επανέρθω. Φιλοδοξώ λοιπόν να σας τέρψω χωρίς να σας κουράσω οπότε θα είμαι σύντομος όπως άλλωστε οι δαιμόνιοι πατέρες οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι οπότε βουαλά το σχέδιο μου: για την καλύτερη εξυπηρέτησή σας το εν λόγω βλογκ θα είναι χωρισμένο σε τμήματα. Ιδού λοιπόν ορισμένα από τα πρώτα τμήματα που έκατσα και σκάρωσα με την κιθαρούλα μου:
ΤΜΗΜΑ
ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΩΝ
ΤΜΗΜΑ
ΕΠΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚ
ΕΞΕΡΕΤΙΚΑΛ
ΤΜΗΜΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ
ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΟ
ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕΞΥ
ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΟΜΑΝΙΑΣ
ΑΣΥΣΤΟΛΗΣ ΛΟΓΟΔΙΑΡΡΟΙΑΣ
ΑΡΤΙΟ ΜΑ ΗΜΙΤΕΛΕΣ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΑ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ
ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΦΙΛΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΟ ΧΕΣΟΥΜΕ
ΥΠΕΡΦΙΑΛΟ
ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟ
ΣΟΦΟ ΑΛΛΑ ΚΑΠΩΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΟ
ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΗΔΕΥΤΟ
ΠΟΔΑΡΟΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜ
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ ΜΑ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟ
ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ
ΑΝΟΥΣΙΟ ΑΡΑ ΑΝΕΥ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΜΕΝΟ
ΞΕΝΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΜΑΝΙΑΣ
ΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΣ
ΤΡΟΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΑΣ
ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΑΛΕΘΟΥΝ
ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΩΝ ΑΛΕΣΤΙΚΩΝ
ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
ΑΛΛΑΛΩΝ ΚΑΙ ΜΠΑΛΛΑΛΩΝ
ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ
ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ
ΔΩΡΩΝ